Październik [M]

Wysłany: Wto 20:16, 10 Mar 2009

ZANIM PRZECZYTASZ.
Z góry dziękuję za poświęcenie dosłownie minutki na przeczytanie tego tekstu. Proponuję pierwej odświeżyć pamięć w związku z "Księżycem w nowiu", gdyż akcja miniaturki toczy się pod koniec trzeciego rozdziału (mogę się mylić, gdyż książkę akurat pożyczyłam koleżance).
Proszę:

PAŹDZIERNIK

Klik! – “NO-DISC”.
Nieprawda… Zagraj dla mnie, proszę…
„NO-DISC”.
Klik... Klik... Klik...
„NO-DISC”.
- Dlaczego... mnie... okłamujesz? – wyjęczałam wbijając paznokcie w szparę nośnika płyt. Nawet gdyby... Edward... umiał wcześniej czytać w moich myślach, teraz byłoby to niemożliwe. Przecież ja nie myślę. Błagam wieżę o odtworzenie nieistniejącej płyty.
„Open”. Puste.
To było oczywiste, ale mimo to, stałam wpatrując się w miejsce, gdzie powinien znajdować się mój prezent urodzinowy. Minęła sekunda. Jedna... druga... nośnik nadal był pusty. Ach tak. Pchnęłam palcem klapkę nie zwracając szczególnej uwagi na to, czy robię to delikatnie.
Klik.
„NO-DISC”.
Dolna warga zadrżała leciutko a potem wszystko potoczyło się błyskawicznie. Uderzyłam niezgrabnie wieżę nie kłopocząc się nawet zaciśnięciem dłoni w pięść, szkodząc bardziej sobie niż urządzeniu, i z piekącymi palcami i słabym jęknięciem rzuciłam się na łóżko. Rozszlochałam się na dobre ciągnąc się za włosy by zapomnieć o bólu rozsadzającym moje serce. Nienawidziłam go. Nie chciało się poddać, ciągle biło. Słabo i chaotycznie. Pompując moją krew, skazując mnie na dalszą zupełnie bezsensowną egzystencję. Zapierałam się, jeżyłam i wyłam bezgłośnie a ono wciąż uparcie biło. Nie potrafiłam go uciszyć.
Nagle opadłam z sił. Rozluźniłam uścisk, wyplątałam palce z włosów i wtuliłam mokrą od łez twarz w poduszkę wsłuchując się w swój zwalniający oddech. Na sekundę po tym, jedynym dźwiękiem, który do mnie docierał było tykanie zegara.
Tik-tak, tik-tak, tik-tak, tik-tak, Ed-ward, Ed-ward, Ed-ward...

Wysłany: Wto 20:30, 10 Mar 2009

Bardzo onomatopeiczne, szczególnie końcówka. Nie za bardzo pasuje mi drżenie wargi, bardziej wyobrażam sobie drżenie powieki, taki syndrom pourazowy. Ale to tylko wyrażenie mojej reakcji przy tak ogromnym stresie. Bardzo podoba mi się konwencja odtwarzacza i późniejszej walki z własnym sercem.
Ogólnie jestem na bardzo tak. Coś jest urzekającego w tym minimalizmie.

Życzę powodzenia
Sz.

Wysłany: Wto 20:42, 10 Mar 2009

Mi też się podoba. Takie inne.
To jak Bella tęskni i jej uczucia, według mnie, oddałaś bardzo dobrze.
To jest tylko moje skromne zdanie, ale myślę, że to bicie się z tym, że Bells nie chce nawet sobie wyobrazić sobie życia bez E., jest u ciebie bardzo dobrze ukazane :D.

Pozdrawiam,
Caroline.

Wysłany: Wto 21:51, 10 Mar 2009

Mnie też się podoba. Choć nie długie, to bardzo ciekawe. Podoba mi się jak Bella "walczy" z odtwarzaczem.
Pozdrawiam :)

Wysłany: Śro 14:13, 11 Mar 2009

Mi też się podoba, jednak mogloby być więcej uczuć :D
Ale te co są, są wg mnie bardzo dobrze oddane.
Powodzenia!

Szara napisał:

. Nie za bardzo pasuje mi drżenie wargi, bardziej wyobrażam sobie drżenie powieki, taki syndrom pourazowy.

Belli bardzo często drżała warga.

Wysłany: Śro 14:19, 11 Mar 2009

Bardzo możliwe, Vampire, jednak mówię z własnej perspektwy. Po prostu w moim malutkim subiektywnym odczuciu mi to zgrzytnęlo, chociaż nie mówię ze to źle. Jej warga - niech jej drży :D Całość podoba mi się, nawet bardzo.

Sz.

Wysłany: Śro 17:00, 11 Mar 2009

Moim (nie)skromym zdaniem reakcja Belli na napis "No-Disc" bardzo dobrze współgra z nią. Ona zawsze była ciezko kapująca. Dobrze napisane, ale pamiętaj, że przed "a" dajemy przecinek. Ogółem nic innego mnie nie raziło. Innych (złośliwych) uwag też nie mam. Podoba mi się i liczę na więcej Twoich prac.
Powodzenia i Veny
Ibex ;*

Wysłany: Pią 20:12, 13 Mar 2009

podobało mi się(tak, wiem, powtarzam się). Fajny, króciutki fragmencik, który idealnie pasuję do postaci Belli. Nic dodać, nic ująć :)
pozdrawiam, Green.

Wysłany: Pią 21:10, 13 Mar 2009

Jak dla mnie to za krótkie nawet jak na krótki tekst. Miałaś pomysł i po prostu go opisałaś. A gdzie opcja pt. "rozbudowanie"? Mogłaś tutaj wpleść jeszcze milion zdań jeżeli tylko byś chciała.

1. Można było zmienić narrację (chociaż na chwilę) i wprowadzić Edwarda za oknem przypatrującego się dyskretnie swojej miłości wijącej się w bólu. Ściskającego w ręku płytę, której ona tak bardzo potrzebowała (bo np. mógł jej jeszcze nie schować pod deskę czy coś - można wymyślić wytłumaczenie, to nie problem).

2. Charlie pod drzwiami błagający Bells o wpuszczenie go do środka (chociażby).

3. Beznamiętna obserwacja tego, co działo się wokół Belli:
- książki spoczywające na biurku
- pościel pod jej palcami
- przeklęta wieża
- kurz opadający powoli w kąt
i wiele, wiele innych.

Mogłabym tak wymieniać jeszcze długo. Oczywiście te pare zdań, które udało Ci się sklecić ma w sobie wiele dobrego, ale tutaj nie ma jeszcze fabuły. Jest myśl przewodnia, ale nie ma kierunku, w którym zmierza. Na przyszłość - więcej, mocniej, obszerniej.

Pozdrawiam,
R.

Wysłany: Pią 22:57, 13 Mar 2009

Dziękuję za opinie,
z wyróżnieniem Rudeej za kopniaka w tyły ; ) i masę dobrych pomysłów.
W tym fragmencie szczególnie zależało mi na prostocie, głównie ze względu na to, że przy takiej złożoności emocji, uczuć... Tak naprawdę umysł jest bardzo otępiały.
Interpunkcja... Ach tak, tę lekcję przespałam.

W najbliższych czasie zamierzam dodać coś nowego,
raczej znaleźć mnie można będzie w Kąciku Pisarza.
Dziękuję raz jeszcze : )).