Nowe życie [Z], Cienie majestatu [NZ] (+16) Zawieszone!

Snopy- a czy w Twoim opisie nie powinno być 'przestań rżeć ... ' ?
Piekło rządzi! Twisted Evil

a tak w ogóle to szczerze mówiąc, przez te nasze posty przegapiłam wcześniej epsode 9 i przeczytałam później.
Bella zabije Ara?! i siebie?! wow.
Biedni Culleni.:( stracili syna , a potem córkę.

no i czekam czekam i przed zajęciami chyba sobie nie poczytam :(

mam nadzieje, że klątwy zaczną działać szybko :P

Przepraszam , że tak długo czekacie, ale muszę to dopracować. Czytam już tę część po raz setny i zawsze można napisać lepiej.

Ja się was nie boję, czarcie pomioty.

Na cierpliwych czeka nagroda...

Kochana, daj mi wreszcie coś do czytania, to sama ocenie Uwaga

Cierpliwość to pojęcie względne moim zdaniem Twisted Evil

Czarcie pomioty

Hm... cała przyjemność po naszej stronie devil

Ona się nas nie boi!
Twisted Evil

Zaraz zacznie.

Zaraz zacznie, Bells Twisted Evil

Poczekaj jak inne nasze diabełki się rozpiszą devil

Moje kochane ogary.... ja sama mam w sobie diabelski pierwiastek zycia. Nawet nie przypuszczacie jak wielki....

Pisz, Pisz, Pisz! nie gadaj Tyle!
skoro sama jesteś diabłem,to czemu ranisz inne diabły? no?!

aaaa chcesz mnie zabić?! xD dawaj to teraz, już! xD

My czekamy na dalszą część!!! - jeśli jeszcze tego nie zauważyłaś xD
Ja nie wiem... Nikt nic sobie nie robi z gróźb klątw, szubienicy i otchłani piekielnych... Co się dzieje z tą dzisiejszą młodzieżą ;D

Nie chcę być odpowiedzialna za wasze sszargane nerwy.
Przed wami kolejna częśc opowiadania.

Miłego czytania!
Mam nadzieję, że się spodoba.

Episode 10

Nigdy nie zapomnę mojego ostatniego dnia z Cullenami. To było jak pożegnanie z moim dawnym, upragnionym życiem. Czułam się tak, jakbym umierała po raz drugi. A w zasadzie trzeci. Drugi raz umarłam, gdy zgasło moje jedyne słońce.

- Bello, jesteś pewna, że tego chcesz? – Esme była zrozpaczona moją decyzją. Niespełna miesiąc temu straciła Edwarda, a teraz ja opuszczam ją na zawsze. Złamałam jej serce. Cierpiałam ogromne katusze, mając tę świadomość, że ranię ich jeszcze bardziej.
Mocno przytuliłam się do jej piersi.

Nie, nie byłam pewna. Czułam jednak, że tak będzie najlepiej. Jeśli ktoś to musi zrobić, to powinnam to być ja.

Westchnęłam.
W oczach mojej rodziny widziałam pustkę i ból rozgoryczenia.
Rozejrzałam się ponad ramieniem Esme.

Alice stała w rogu pokoju i przypatrywała mi się, mrużąc oczy. Lewą ręką wystukiwała rytmiczną melodię o blat stołu. Nasze spojrzenia spotkały się.

Ja… chyba…już więcej.. nie zniosę. Coś we mnie pękło!

Rzuciła mi się w ramiona.

- To wszystko nie tak…

- Obiecałaś – odparłam cichutko. Głos drżał mi z emocji. Tak strasznie piekło mnie w oczach. Nie chciałam wszystkiego od nowa wyjaśniać. To takie… trudne.

- Tak, ale nie mogę pozwolić ci tam iść. Nie możesz odejść … w ten sposób. Nie tak to sobie wyobrażałam. Wybacz. - Z każdym następnym słowem jej głos słabł coraz bardziej.

- Ja też nie. Pamiętaj jednak Alice, kiedy zapada noc… zawsze licz się z tym, że kiedyś wstanie słońce – przywarłam wargami do jej rozgrzanego policzka.

Uśmiechnęłam się, chociaż wcale nie miałam na to ochoty. Nie chciałam jednak, by to nasze ostatnie wspólne wspomnienie było tak przerażająco bolesne.

Tylko Jasper tak naprawę wiedział, ile kosztował mnie ten uśmiech. Nawet nie chciałam sobie wyobrażać, co musiał czuć, będąc z nami w pokoju. Ten ogrom bólu… Jak on to wytrzymuje?

- Bello? – odwróciłam się do Carlisle’a. Popatrzył mi głęboko w oczy i sięgnął do kieszeni marynarki. Wyjął z niej małe, czarne, satynowe pudełeczko.

- Uważamy, że powinnaś to mieć.

Otworzyłam je.
W środku leżała obrączka Edwarda. Nie widziałam jej od… tamtego dnia. Gdybym mogła, rozpłakałabym się. Teraz czułam tylko ogromny ból w okolicy piersi i tę nieznośną suchość w oczach.

Wzięłam ją między swoje blade palce i podniosłam na wysokość oczu. Wewnątrz migotała misternie wykonana inskrypcja:

Godzina śmierci będzie godziną nowego, wspanialszego życia.

Zatkało mnie.
Chciałam im powiedzieć, jak bardzo ich kocham, jak wiele dla mnie znaczą, jak żałuję, że sprawy potoczyły się tak, a nie inaczej. Ale nie mogłam wypowiedzieć ani jednego słowa.
Spojrzeniem przeskakiwałam po wykrzywionych cierpieniem twarzach Cullenów.

- Dziękuję – westchnęłam. Z przejęcia musiałam głębiej zaczerpnąć powietrza. Przycisnęłam wargi do zimnej obrączki. Ból rozrywał moją duszę na części. Zmierzałam ku odkupieniu, lecz droga do niego prowadziła przez piekło.

- Nie chcę mówić – żegnajcie, ale podjęłam już decyzję. Zrozumcie, i tak jestem już martwa. Żyłam dla Edwarda, a wraz z jego odejściem… - nie mogłam dokończyć.

Nastało uciążliwe milczenie. Czuliśmy, że każde wypowiedziane słowo może być tym ostatnim. Ciszę przerwał Jasper, który podszedł do mnie z kluczykami do samochodu w dłoni.

- Weź, proszę. To jedyne, jak mogę ci teraz pomóc.

Przyjęłam je ze wzruszeniem. Tyle uczuć, gestów. Tyle miłości – dla mnie.

- Czuje się tak, jakbyśmy odprowadzali cię do sali śmierci – roześmiał się nerwowo Emmett. – Istne dance macabre, co, Bello? No tak… pisz często – Usłyszeliśmy głuchy odgłos. Rose zdzieliła go pięścią w plecy.

Rosalie… uśmiechnęłam się. Nawet jej będzie mi tak strasznie brakować. Ich wszystkich!

Carlisle złożył na mym czole pocałunek.

- Uważaj na siebie. Mimo wszystko. Wchodzisz do jaskini lwa.

- Lecz ja już nie jestem głupim jagnięciem, Carlisle. Zrobię co tylko w mojej mocy, by wam się powiodło.

- Zrobisz naprawdę… wszystko? – Ostatnie słowo wyraźnie zaakcentował. Czy w jego głosie wyczułam niedowierzanie przemieszane z rozgoryczeniem? Jego mina wskazywała, że tak właśnie było.

- Tak - odpowiedziałam po chwili. – Nic nie ma już dla mnie większego znaczenia. Dla was wszystko…

Esme pociągnęła nosem.
Chyba najwyższa pora na mnie. Po co przeciągać tę agonię.
Alice wyszeptała spod ramienia Jaspera, którym przyciskał ją do swojej piersi.

- To jeszcze nie koniec. To nie może być koniec!

W imię Ojca,
I Syna,
I Ducha Świętego....

Błogosławię Cie
Arabello
i skazuje na natychmiastowe napisanie kolejnych części Twisted Evil

Ona naprawdę chcą poznać moją wściekłość Uwaga

Mają los talentos i jeszcze się z nami droczą Uwaga

To nie fair cry

Jejku! jejku! nie zaspokoiłaś mnie ani trochę! bomba, ale ja chce więcej! TO JEST KRÓTKIE!;(
jak możesz dawać takie krótkie rozdziały, no?!
Arabello!
piekło czeka, narazie masz spokój, chociaż szczerze pomęczyłabym Cię jeszcze trochę, ale wiem,że nie wolno mi.
no to na tyle.
*chlip* *chlip*
pięknie opisałaś ten ból Cullenów. Ech, no,to nie moja wina,że ciągle chce więcej... chyba,że moja.:(
*chlip* *chlip*
a czy diabły płaczą?

Jeśli mnie, panią kamiennego serca, Arabella doprowadziła do łez, to jak najbardziej Bells, diabły potrafią płakać...
krwawymi łzami Twisted Evil

Arabelloo... napiszesz dzisiaj dla nas jeszcze jeden rozdział? powiedz: nie! a te trzy litery gorszy jad będą miały niż wzrok bazyliszka*

*- cytat z Romea i Julii : 'powiedz: tak! a te trzy litery gorszy jad będą miały niż wzrok bazyliszka' Twisted Evil

Nic nie obiecuję...

W zasadzie mam już wszystko napisane w głowie, trzeba to tylko umiejetnie przelać na papier.

Jak tak będe szybko wstawiała to zaraz się skończy. 6 dzień dopiero minał mojej weny. Litości diablice!

O mój Boże.
Podobno płacz nie jest dobry przy gorączce.

Już nie mogę. Ty chcesz mnie wykończyć, prawda?

Rany, rany.

Nie mogę już, no!

Chyba nie jestem w stanie napisać nic bardziej konstruktywnego...

Arabello nie zabijaj mnie, proszę napisz coś...

no wiecie, wstyd i hańba, to się robi co raz krótsze, ja już nie proszę, ja żądam porządnego i do tego bardzo długiego rozdziału, nie wiem jak długo wytrzymam bez wyjaśnienia.

noooo już, szybciutko, biegiem marsz!!!! kolejny rozdział na już! :D

wampirek napisał:

no wiecie, wstyd i hańba, to się robi co raz krótsze, ja już nie proszę, ja żądam porządnego i do tego bardzo długiego rozdziału

No wiesz? :)
To ja tutaj sobie zyły wypruwam, mało co w depreche nie wpadnę patrząc na sytuacje Bells, a ty mi mówisz że wstyd.?
Ałaaa
Płacze.
Hlip

P.S
Juz piszę 11.
Cholera. Sesja mi się zbliża. A ja robię analize psychologiczną wampira.