offca: miniaturki (Dym i mgła 18 V)

Pisz więcej miniaturek, offco moja, bo wychodzą Ci one równie zgrabnie :).
Na dodatek czyta się je zadziwiająco leciutko.
Zabawne, ładnie napisane - czegóż więcej chcieć?

Marek poszedł na grzyby :D

Offca, ileż można powtarzać, że jesteś cudowna? ;D

p,
Snopy.

Świetne, świetne! Wink

Krótkie ale b. śmieszne :)

nie powiem poprawilas mi humor Wink

KAJUSZ CZYTAJACY BD.. :D

zabójcze, myślałam że padnę ze śmiechu :D

mam jedną (w sumie nieistotną) uwagę co do pierwszej części

offca napisał:

W obszernej, średniowiecznej komnacie rozlegał się dźwięk pośpiesznych kroków. Odbijał się echem od wysokich, kamiennych sklepień i wyznaczał niespokojny rytm, zagęszczając atmosferę w pomieszczeniu.

wampiry poruszają się bezszelestnie Confused

hmm w sumie faktycznie, nie zastanawiałam się nad tym. chociaż pewnie wkurzony wampir na kamiennej posadzce ma ograniczone możliwości bycia bezszelestnym. a na dodatek przebywające z nim w pokoju osoby mają wampirzy słuch Wink

no bo przecież on po prostu musi wydawać jakiś dźwięk, rzucając się jak wsza na grzebieniu po tej komnacie Wink

Boże offca jesteś moją boginią :P A Aro moim bogiem
Twisted Evil

Kochałam go w sadze, a teraz to już nie moge :P Nie pamiętam kiedy ostatnio tak się śmiałam :D Ciągle mam przed oczami Aro czytającego w skupieniu KwN Laughing

a potem Kajusza czytającego o Renesme Laughing

Czy ty wiesz co zrobiłaś ? Teraz Aro będzie mi się śnił jeszcze więcej razy niż normalnie Laughing

Cytat:

Marek spadł z fotela.

Ha ha a niby jest taki znudzony :P
Brakuje mi tylko Aro skaczącego ze szczęścia i piszczącego, bo wszystko kończy się happy endem Laughing

i Kajusza z Markiem turlających się ze śmiechu po podłodze. Moja nowa wiara : Arooffconizm Laughing

Idealne, że tak powiem :D
Bardzo, bardzo mi się podobało Wink

Może napiszesz coś jeszcze dotyczacego Volturi ?

Wysłany: Pon 22:06, 23 Mar 2009

Trzeba mieć naprawde pokręcone poczucie humoru żeby coś takiego napisać - bije pokłony xd
A jeszcze bardziej poskręcy humor mają Ci, co umierają ze śmiechu z tego co tu napisałas ( jak na życzenie zaliczam się do tego grona - nie inaczej ) xd
Gratuluje i podziwiam xd xd xd

pozdrawiam Ann Cool

hłehehehehehe Laughing

Offco droga, ja Cię wielbię! I Twój talent literacki również.
Obie miniaturki ładne, zgrabne, przyjemne... po prostu miło się je czyta. A to działa na korzyść.
Tematyka oryginalna- kolejny plus. Chyba nikt tutaj nie pisał czysto o Volturi. Następny wielki plus to Aro czytający Księżyc w Nowiu. To jak wczuł się w tę książkę, zero kontaktu z rzeczywistością... skąd ja to znam. Sama czytałam Księżyc w Nowiu, aż skończyłam, czyli do szóstej rano. Rolling Eyes

A potem Kajusz gryzący własne palce ze zdenerwowania i końcówka.

Cytat:

Wiesz braciszku, naprawdę cieszę się, że jednak jej nie zabiliśmy. Teraz sądzę, że byłoby to w najwyższym stopniu niegodziwe.

Uch, wielbię :D
.wymyślona.

O mamo, jaki świetny pomysł ;-D

gratulacje! skonczyłam z wielkim bananem na ustach!
jeej :)

genialne! Wink

z resztą Twoje prace zawsze są takie Wink

Cudeńko! :D Nie, przepraszam, dwa cudeńka. Twój humor jest świetny, czego jak czego, ale że tą tak czytaną z zapartym tchem książką będzie "Księżyc w nowiu"...
Druga część, te dialogi pomiędzy Jane, Aro i Kajuszem ("Tym razem to nie ja!") są słodziutkie :)

Pozostaje mi życzyć Ci weny, może powstaną dwie nowe części, np. "niby znudzony Marek" czytajacy w tajemnicy przed braćmi "Zmierzch" pod pierzyną? Wink

Dziękuję za dwie cudne dawki humoru z Volturi :)

offca napisał:

Kajusz zastanawiał się czasami, czy on w ogóle reaguje jeszcze na cokolwiek.

Przy tym zdaniu wybuchnęłam na głos śmiechem... Laughing

Jestem w szoku, że można napisać coś tak dobrego. ^^

Brak mi słów.
Napisałaś to wprost niesamowicie, wszystko wyraźnie widziałam oczyma wyobraźni i co chwilę śmiałam się w głos.
Genialnie oddałaś charakter wszystkich Volturi oraz Jane grającej w szachy.
Aro był c u d o w n y. On zawsze jest cudowny, ale w twojej miniaturce jest jeszcze bardziej cudowny. Tak samo reszta.
Napisałabym coś więcej, ale czuję, że nie umiem mojego zachwytu wyrazić w słowach, a tym bardziej pisanych.

Jedno słowo: Szacun.

Dawno mnie tu nie było, co?
Ale pokusiłam się o naskrobanie spontanicznej miniaturki, zgadnijcie o kim? Wink

Niech to będzie mój literacki komentarz do pewnej kwestii, a jakiej dowiecie się z tekstu.
Enjoy! :)

"U Volturi przy kominku. Część trzecia: Marek"

Marek był wściekły. Jakkolwiek nieprawdopodobne mogło by się to wydawać, po prostu kipiał z wściekłości. Siedział na ogromnej, miękkiej sofie, zagrzebany w jedwabnych poduszkach. Drzwi do jego komnaty były zaryglowane, a rzeźbione, ciężkie krzesło podpierało klamkę.
- Marku! Przestań się wygłupiać i natychmiast otwórz te cholerne drzwi! – krzyknął Kajusz, bezskutecznie waląc pięścią w solidną dębinę.
- Wynosicie się obaj! – warknął Marek gniewnie i rzucił się pomiędzy poduszki, jedną z nich mocno przyciągając do swojej twarzy.
- Mój drogi, sadzę że co by się nie się wydarzyło, twoja reakcja jest cokolwiek zbyt gwałtowna – zasugerował Aro, próbując otrząsnąć się z szoku, jaki wywołały w nim żywe emocje brata.
- Jak śmiesz mnie oceniać! – wrzasnął Marek, ale poduszki stłumiły furię kryjącą się w jego głosie. – Nie widziałeś tego! – krzyknął, unosząc się nieco, po czym, sfrustrowany, opadł z powrotem na kanapę.
Stojący na korytarzu bracia spojrzeli na siebie, dwie pary brwi powędrowały w górę, wzruszono ramionami – żaden z nich nie wiedział, o co chodziło.
- Marek, miejże litość i wyjdź stamtąd!
- Nie! Nie pokażę wam się teraz! – jęknął Marek płaczliwie, a Kajusz musiał udawać kaszel, żeby nie dobijać brata swoim nagłym śmiechem.
- Zamknij się! Wampiry nie kaszlą! – warknął Marek z głębin sofy. – Już się ze mnie nabijasz, a jeszcze nie widziałeś tego, co ja!
- A raczyłbyś nam może powiedzieć, co takiego zobaczyłeś, co wpędziło cię w ten dramatyczny nastrój? – spytał Aro uprzejmie.
Nim zdążyła paść jakakolwiek odpowiedź, na korytarzu rozległ się dźwięk drobnych kroczków i cichy, złowrogi śmiech. Załopotała peleryna i bracia ujrzeli rozbawioną twarzyczkę Jane. Jednak to, co migotało w jej oczach, nawet w nich wywołało dreszcze. Była w nich jakaś lodowata satysfakcja…
- Jane, kochanie, wiesz coś na ten temat? – spytał Aro, wskazując podbródkiem na zaryglowane na głucho drzwi.
- Wiem – odparła z uśmiechem godnym kota z Cheshire. Kajusz wzdrygnął się lekko, ale nie dał tego po sobie poznać.
Tymczasem peleryna załopotała ponownie i Jane wyciągnęła z niej duży, biały rulon śliskiego papieru.
- Co to jest?
- NIE POKAZUJ IM TEGO! – ryknął Marek.
Zza drzwi nagle zaczęły dobiegać gwałtowne odgłosy, towarzyszące zwykle przewracaniu mebli. Załomotało odrzucane krzesło, już, już szczękała zasuwa, kiedy rulon rozwinął się triumfalnie.
Tuż nad rozwiniętym kawałkiem papieru ukazała się, wykrzywiona wściekłością i upokorzeniem, twarz Marka.
Aro i Kajusz wlepili wzrok w widniejące na papierze postacie, odczytali podpisy i, jak na komendę, ryknęli opętańczym śmiechem.
NEW MOON. 20.11.2009
ARO KAJUSZ MAREK.
- Reżyser musi zginąć! – wysyczał Marek i zamaszyście trzasnął drzwiami, aż echo rozniosło się po zamku, splatając się harmonijnie z histerycznym chichotem pozostałej trójki.

:)

Ha ha ha ha......... Very Happy

Offca, ty potworze, przecież ja powinnam teraz tłumaczyć albo czytać twoją betę, a nie kolejny tekst.
No ale nie żaluję. Przecudowne. Biedny Marek. I biedny Chris Weisz...
Tak a propos, to Chris Weisz wyreżyserował tez "Złoty Kompas". To jest ekranizacja 1-szej części "Mrocznych Materii", książki, o której ci wspominałam. Co za paw! Mam nadzieję, że New Moon bardziej mu wyjdzie...

offco... ty wiesz, że ja jestem wiernym kibicem kazdego przejawu twojej twórczości...

bardzo ciekawy humorek prezentujesz... bardzo ciekawy i bardzo przypadający mi do gustu...
usmiałam się niesamowicie...

gryzienie w palec... czytanie sagi... plakat... to genialne... już sobie wyobrażam miny Wielkiej Trójcy...

do następnego :) jesteś cudowna... :)

pozdrawia
kirke

O Boże!
Zabiłaś mnie. Wszystkimi miniaturkami.
Najpierw Aro czyta sobie KwN potem Kajusz leci z PŚ... A teraz? Teraz New Moon!
Jak to sobie wyobraziłam... Zabiło mnie to, jak pisałam.

Wielbię Cię, Ciebie i Twoje miniaturki!

Nel!

W połowie miniaturki nie mogłam się już powstrzymać i zerknęłam na koniec. I umarłam ze śmiechu. Czy też kaszlu, bo jestem chora i zamiast się śmiać kaszlę. Ale w sumie to się z nimi zgadzam. Charakteryzator chyba trochę za dużo pije. W każdym razie utwór zwala z nóg. Z niecierpliwością czekam na kolejny.

Owieczko, wróciłaś! :D <skacze> Jak ja się cieszę! :D Wiem, że się powtarzam i wiem - a raczej mam nadzieję - że wiesz, ale i tak to napiszę: Kocham Cię, Offco! :D Jesteś boska! :D
Już gdzieś przy szóstym zdaniu zaczęłam się wić na fotelu ze śmiechu. Boże, kobieto, co Twoje teksty ze mną robią...
Ogromnie mi się podoba sposób, w jaki wykreowałaś Marka - stał się przez to postacią niesamowicie zabawną. Zachowywał się jak jakaś nastolatka z lekkimi problemami emocjonalnymi xD Gosh, po prostu mnie rozwaliłaś tym tekstem, co tu dużo mówić.
Smykałkę do pisania masz niezwykłą i liczę, że to nie Twój ostatni tekst opublikowany tutaj, bo stratą byłoby to wielką.
I kilka błędów, które się wkradły. Przepraszam, nie mogę się powstrzymać Rolling Eyes

nie zauważyłąm ich podczas czytania, ale teraz, kiedy piszę ten komentarz, a Twoją mianiaturkę mam u dału ekranu, rzuca mi się coś w oczy.

Cytat:

Jakkolwiek nieprawdopodobne mogło by się to wydawać

mogłoby. Razem.

Cytat:

cokolwiek się wydarzyło, twoja reakcja jest cokolwiek zbyt gwałtowna

Cytat:

poduszki stłumiły furię, kryjącą się w jego głosie.

niepotrzebny przecinek.

Cytat:

- Wiem – odparła, z uśmiechem godnym kota z Cheshire.

jak wyżej.

Cytat:

- A raczyłbyś nam może powiedzieć, co takiego zobaczyłeś, co wpędziło cię w ten dramatyczny nastrój?

Lepiej brzmiałoby "że wpędziło cię to w ten dramatyczny nastrój". A przynajmniej takie jest moje widzimisię Wink

To tyle, jeśli chodzi o stronę techniczną Wink

Pozwolę sobie jeszcze zacytować jedną rzecz:

Cytat:

- Zamknij się! Wampiry nie kaszlą!

To mnie rozwaliło wprost wybitnie xD Podobnie jak "nie pokażę wam się teraz", Marek rzucający się pomiędzy poduszki i... no cóż, w zasadzie wszystko. :P
Pozdrawiam serdecznie Wink

Kolejny cudowny tekst Very Happy

Zdanie po zdaniu mój śmiech rósł i rósł, bracia są tu przedstawieni po prostu genialnie; zupełnie nowe oblicze wiecznie znudzonego Marka, uprzejmość Ara i wściekłość Kajusza... Już sobie ich wyobrażam stojących pod drzwiami, zatroskany Aro i Kajusz walący w nie bezsilnie pięścią... Niby miniaturka, a działa na wyobraźnię lepiej niż wielostronnicowe opowiadania, że o dawce humoru nie wspomnę... Very Happy

offca napisał:

- Marku! Przestań się wygłupiać i natychmiast otwórz te cholerne drzwi! – krzyknął Kajusz, bezskutecznie waląc pięścią w solidną dębinę.
(...)
- Wynosicie się obaj! – warknął Marek gniewnie i rzucił się pomiędzy poduszki, jedną z nich mocno przyciągając do swojej twarzy.
- Mój drogi, sadzę że cokolwiek się wydarzyło, twoja reakcja jest cokolwiek zbyt gwałtowna – zasugerował Aro, próbując otrząsnąć się z szoku, jaki wywołały w nim żywe emocje brata.
(...)
- Marek, miejże litość i wyjdź stamtąd!
- Nie! Nie pokażę wam się teraz! – jęknął Marek płaczliwie, a Kajusz musiał udawać kaszel, żeby nie dobijać brata swoim nagłym śmiechem.

Te dialogi są bezcenne Very Happy

Bardzo, bardzo podoba mi się Twoja twórczość i życzę dalszej weny.