Reinkarnacja [M]

Snopy czy istnieje w najbliższym czasie szansa, że napiszesz coś po raz kolejny?

Twoja "Reinkarnacja" pozwoliła mi inaczej spojrzeć na Jacoba, którego w Sadze nie cierpię.
Mam nadzieję, że mnie zaskoczysz:)
nie...ja na to LICZĘ!

Marta, dziękuję :)

Aruś, napiszę coś! Ciągle mam nowe pomysły, siadam do pisała i mój Wen wychodzi na spacer. Ale jak tak dalej pójdzie, to zamknę go w klatce i nie będzie miał drogi ucieczki <piekielny śmiech>

Jeśli chcecie, niedługo coś się pojawi, obiecuję :)

Jesteś genialna...
To jest zdecydowanie najlepsza miniaturka oczami Jacoba jaką czytałam...
Taka sentymentala, zmieniająca wszystkie poglądy na całą jego histore...
Podobao mi się, a jakże!
Snopy, nawet nie wiesz jak bardzo cenię Twój talent.. ;**

Po pierwsze - nie jestem obiektywna, bo Jake'a lubię. Po drugie to, jak to napisałaś spowodowało, że trochę szybciej zabiło mi serce i zaszkliły mi się oczy. Piszesz emocjami. A ja lubię zanurzać się w cudzych emocjach. Łatwiej mi je zrozumieć, gdy dodatkowo są przedstawione tak dynamicznie, a jednocześnie zgrabnie. Użyta przez ciebie forma, to jedna z moich ulubionych i czasami nawet sama po nią sięgam. Wink

Cytat:

I czujesz, jak twoje niebo zaczyna powoli nabierać barw.

Banalne, proste, ale jak dobrze oddaje sytuację!

Cytat:

Twoja pozytywka gra coraz wolniej, masz wrażenie, że kończą się jej baterie.
Następny rok jest czasem wzlotów i upadków. Z akcentem na upadków. Wzlotów doliczyłeś się dwóch...
Bo naprawdę nie potrafisz przestać marzyć.

Chciałam coś napisać, coś konkretnego, z sensem, ale... trudno mi pisac przez łzy. Dziękuję.

pieknie wyrazilas emocje Jacoba. masz swietny styl. az sie wzruszylam, czytajac twoja miniaturke, bardzo lubie Jacoba i tak go sobie wlasnie wyobrazam, jak ty go opisalas przez jego emocje. gratuluje udanego tekstu i zycze weny.
mam nadzieje, ze jeszcze napiszesz cos dla nas;P

Goś.
Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tego. Pomijam fakt, że przypomina mi to tekst, przy którym tak słodko mi płakałaś na Skypie...:)
To chyba Twój debiut, prawda? (pomijam oczywiste oczywistości zwane Chatką i Hogiem)
Ładnie Ci ten tekst wyszedł, muszę przyznać. Nie mogłam się od niego oderwać, kiedy go czytałam, więc co do stylu nie mam zarzutów. No chyba że w kilku miejscach mi zgrzytały zbyt krótkie, pojedyncze zdania. Ale generalnie czytało siępłynnie, przyjemnie i zapominało się o oddychaniu. Czyli super!
A co do samego Jacoba. Wiesz dobrze, że go lubię, a przez Ciebie lubię go jeszcze bardziej. Ładnie przedstawiłaś jego sytuację, jego uczucia, emocje. Podziwiam, że potrafisz o tym tak pisać, bo sama mam z tym paskudne problemy. Czyli generalnie też super.
I konstrukcja postaci. Cały Jacob. Ot, co.
Ale.
Ale taki ten tekst w pewnych miejscach chaotyczny mi się wydaje. Nie jest taki przejrzysty. Ale to tak tylko troszkę, taki malutki minusik.

Generalnie pisz więcej, więcej, więcej. I następnym razem powiadom, że coś napisałaś! Bezczelny Snopiaku.

Super.

Pozdrawiam,
klecza

To jest jeden z tych tekstow, ktore poprostu trzeba skomentowac, by nie miec potem wyrzutow sumienia. Nawet jesli komentuje sie je po niemal roku. Lubie postac Jacoba, a w twojej minaturce wspaniale go pokazalas. Czy jesli napisze, ze mialam wilgotne oczy, oznacza to, ze jestem zbyt wrazliwa? Wzruszylam sie. Naprawde. Pomysl z reinkarnacja jest swietny a sposob w jaki to poprowadzilas jeszcze lepszy. Ukazalas cala jego sytuacje, problemy, wahania, chwile szczescia i chwile smutku. I Ness na koncu. Pomimo, ze moja poczatkowa sympatia do tej postaci niemal calkiem sie ulotnila, to tu mi ona pasuje. Slodkosc na koncu gorzkiej histori. Swietnie. Szkoda tylko, ze juz najprawdopodobniej nie zawitasz na forum. Ale i tak dziekuje, za to, ze moglam przeczytac naprawde swietny tekst o Jacobie.

L.

Od początku. Gdy zorientowałam się, o co chodzi w tej miniaturce pomyślałam, cytuję: "F***! Znowu ktoś koniecznie chce dowieść wyższości Jacoba nad Edwardem, bo... (i tu szereg powodów, których jest za dużo, by wymieniać). A przecież żaden z nich jest lepszy od drugiego, ponieważ (i tu różne argumenty, których jak powyżej)." Tak, dosyć szybko myślę, bo kiedy doszłam do pierwszego spotkania z Bellą... krótko mówiąc zmieniłam zdanie.
Pięknie napisane. Nie mam żadnych zastrzeżeń. Żałuję tylko, że na tym poprzestałaś. Jeśli kiedyś jeszcze to przeczytasz, droga autorko, to życzę ci... po prostu weny i chęci, by uraczyć nas jeszcze jedną "potężną wrazą".

Peace (and chocolate) for everyone!

P.S. Czy wy też jesteście jakoś tak dziwnie roztkliwieni, gdy czytacie coś opatrzone uwagą w stylu "spoiler BD"? =)

Prawdę mówiąc Jacob nigdy nie należał do moich ulubionych bohaterów. Zazwyczaj był roześmiany i wesoły, czasem smutny, nieraz zgorzkniały, ale nie spodobał mi się.
Nieraz miałam wrażenie, że czegoś mi w nim brakuje, jakbym zgubiła kilka najważniejszych puzzli z układanki.
I dzięki Twojemu opowiadaniu je odnalazłam!
Poznałam Jacoba jako człowieka, który wiele przeżył i wciąż starał się robić dobrą minę do złej gry.
Ostatecznie zdobył moje serce opisem "swojej pierwszej śmierci", którym mnie dogłebnie wzruszył.
Zostałam zaczarowana Twoim talentem i niewidoczną gołym okiem weną, której serdecznie ci życzę!