Bal [D] 25.01

Witam i zachęcam do zapoznania się z moją wesołą twórczością. Życie... to mój pierwszy tekst ever, który ujrzał światło dzienne. Jest to przerysowany obraz rzeczywistości. W żadnym razie nie chciałabym, aby był odbierany dosłownie. Dziękuję za uwagę i zapraszam do komentowania.

[chwali się] Tymże tekstem zwyciężyłam pojedynek z memisią!:D[/chwali się]

Życie...

W domu Cullenów, zazwyczaj spokojnym i cichym panował totalny chaos. Alice i Jasper biegli z ręcznikami i gorącą wodą do salonu, gdzie Bella powijała na świat dziecko. W atmosferze ogólnej radości i ochoczych okrzyków dziewczyny, przychodziło na świat nowe życie. Edward – najszczęśliwszy przyszły ojciec na ziemi – trzymał swoją żonę za dłoń, okazując jej solidarność w tym nomen omen trudnym dla niej momencie. Carlisle wydawał polecenia, które jego syn czule przekazywał swojej ukochanej. Stało się. Bella krzyknęła ostatni raz, tym razem jakby z ulgą.
Po domu Cullenów, do niedawna spokojnym i cichym rozległo się pojękiwanie małego wilczka...
– Jaaacooob! Zabiję cię!

love_jasper,
życiowe, radosne i śmieszne :D
fajniej by było, gdyś zawarła wszystkich Cullenów, ale jest okej.

Twój apel, by nie odbierać tekstu dosłownie - zastosowałam się ;D
Dlatego tekst mnie śmieszy ; )

Cóż, pozdrawiam życząc weny,
los. Wink

Miałam ocenić Wasz pojedynek, ale jakoś mi się zeszło i jestem dopiero teraz, za co przepraszam. Tekst, pomimo, że temat już znany i parę razy poruszany, bardzo fajny. Wyobrażam sobie minę Edwarda. Bezcenna. Cóż matka jest tylko jedna, ale ojciec... Podobało mi się zorganizowanie Cullenów, pełen profesjonalizm. A tu taka niespodzianka! I dobrze, świat bez nich (niespodzianek) jest nudny.
Bardzo sympatyczne drabble (dribble) nigdy nie wiem co jest co, zajrzę do regulaminu.
Pozdrawiam i gratuluję wygranej:)
BB

Przybywam z droubblem. Ten tekst też pojedynkowy, zwyciężony z Mille
Wdzięcznam za komentarze, te które już dostałam i te, które mam nadzieje jeszcze otrzymać:)
Słowem: smacznego!

Bal

Zatopieni w swych spojrzeniach, rytmicznie poruszaliśmy się po parkiecie. Z lekkim uśmieszkiem obserwowałem zdenerwowanie mojej partnerki. Pełne, na wpół otwarte usta drżały nieco, a delikatne dłonie były wilgotne. Jej długa suknia starannie ukrywała gips. Rozejrzałem się wokół. Ludzie gonieni przez lejącą się z nieba wodę, schowali się pod ciepłym dachem lokalu. Na dworze zostaliśmy tylko my.

Bella spoglądała na mnie z nadzieją, szukając wahania. Niestety, byłem pewien swojej decyzji. Widząc to, zrezygnowana spuściła wzrok, a kiedy ponownie go podniosła, ujrzałem w tych oczach niesamowitą pewność. Uniosła dłoń ku swojej szyi i jednym stanowczym ruchem zraniła się. Jej krew wołała potwora. Stałem w miejscu próbując się opanować, kiedy ręka dziewczyny znowu powędrowała w górę. Nadal patrząc mi w oczy, przyłożyła palec do rany, następnie przeniosła go na moje wargi. Wampirze zmysły oszalały, jednak ciągle się nie poruszałem. Przecież to Bella! Nieubłaganie zbliżałem twarz do tętnicy. Nie mogąc się powstrzymać, zatopiłem zęby w ciepłym ciele. Oczyma wyobraźni zobaczyłem Carlisle'a. To mnie ocuciło. Oderwawszy się od niej, wziąłem ukochaną na ręce i uciekłem w las.

Pragnęła, bym zabrał jej dusze i tak też uczyniłem. Nieważne jak bardzo nie chciałem, by to tego doszło – właśnie to zrobiłem.
– Śpij, moja piękna! Przed nami cała wieczność.

Nie odmówię sobie przyjemności skomentowania tego droubbla;)
Tak jak już pisałam prywatnie, gdybym nie była autorką drugiego tekstu w naszym pojedynku, z pewnością zagłosowałabym na Twoją pracę Wink

I nie mówię tego przez pseudogrzeczność, naprawdę strasznie spodobał mi się kreacja Belli, która wzieła sprawy w swoje ręce;) I końcówka też taka, powiedziałabym, liryczna;) Jak dla mnie całkowicie nowe podejście do przemiany, które przyciąga uwagę Wink

Pozdrawiam serdecznie,
Mil.

Nie było tak źle przegrać z tekstem, który sama uważam za lepszy;)