Czy ktoś z Was płakał?

paulus51 napisał:

Chyba każda dziewczyna chcialaby, zeby chłopak oświadczył jej się w taki sposób :P

no nie każda, Bella nie podeszła do tego z entuzjazmem. Ja na jej miejscu popłakałabym się ze szczęścia. Laughing

Przyznam się bez bicia - płakałam przy wszystkich. Z bardziej pamiętnych napadów szlochu:
- prawie cały "Księżyc w nowiu" :>
- oświadczyny Edwarda
- okres ciąży Belli i narodziny Renesmee
I ogólnie wszelkie zduszone okrzyki, dyszenia, jojczenia i tym podobne. Przejście chłodnym korytarzem (mimo godziny drugiej w nocy : P) w celu uspokojenia się i powrót do lektury. Trzy sekundy, rumieniec i wszystko od początku xD.

Miss Juliet napisał:

- Żegnaj, Bello - powiedział Edward łagodnie.
- Zaczekaj! - wykrztusiłam, wyciągając ku niemu ręce.
Podszedł bliżej, ale tylko po to, żeby chwycić mnie za nadgarstki i przycisnąć moje dłonie do tułowia. Nachyliwszy się nade mną, musnął wargami moje czoło. Odruchowo przymknęłam powieki.
- Uważaj na siebie - szepnął. Od jego skóry bił chłód.
Znikąd zerwał się lekki wiatr. Natychmiast otworzyłam oczy, ale Edwarda już nie było - drżały jeszcze tylko liście drzew, które minął w biegu.
Choć było oczywiste, że nie jestem w stanie go dogonić, na drżących nogach ruszyłam za nim w głąb lasu. Nie zostawił za sobą żadnych śladów, a liście znieruchomiały po kilku sekundach, ja jednak uparcie szłam przed siebie. Nie myślałam o niczym innym, prócz tego, że muszę go odnaleźć. Nie mogłam się zatrzymać - przyznałabym wtedy, że to koniec.
Koniec miłości. Koniec mojego życia.

Ten fragment mnie wykończył. Ryczę za każdym razem gdy czytam moment odejścia Edwarda...
Piękne...

Boże, jak ja przeczytałam ten rozdział z tym cytatem to tak się rozryczałam.. Nie mogłam się uspokoić.. Jak Edward mógł jej to zrobić? Dlaczego?! W ogóle gdy czytałam KwN to byłam zalana łzami.. ;p ech, kocham Sage Twilight :D

Tak, ja też się poryczałam na tym momencie. I jeszcze miałam łzy w oczach kiedy w czwartej części sagi wszyscy się ze sobą żegnali pod koniec.

No ja też płakałam jak każdy wtedy jak Ed zostawił Belle oraz jak Bella żegnała się z Renesmee przed bitwą ehhh to były dwa najpłaczliwsze momenty w całej sadze jak dla mnie

ja płakałam na końcu ksiązki 'Przed Świtem', gdy Edward po raz pierwszy usłyszał myśli Belli.
i moment, w którym Edward zostawia Bellę.
to chyba wszystko.

Nie płakałam, nawet łezki nie uroniłam. Dla mnie ta saga jest mało poruszająca, momentami miało być wzruszająco, a wyszło śmiesznie. Osobiście uważam, że pani Meyer nie ma specjalnego daru do pisanie mega wzruszających scen. Cóż, kobieta miała dobre intencje, wyszło jak wyszło.

ha!, a ja się jakoś nie wzruszałam - owszem, były momenty, w których odczuwałam różne, skrajne emocje, ale wtedy częściej rzucałam książką o ścianę niż pociągałam nosem
wiem, jestem dziwna

Sophie napisał:

Nie płakałam, nawet łezki nie uroniłam. Dla mnie ta saga jest mało poruszająca, momentami miało być wzruszająco, a wyszło śmiesznie. Osobiście uważam, że pani Meyer nie ma specjalnego daru do pisanie mega wzruszających scen. Cóż, kobieta miała dobre intencje, wyszło jak wyszło.

Hmm, dość nietypowa reakcja, tym bardziej ze względu na odczucia moje i innych forumowiczek. Nie mówię, ze jesteś jakaś dziwna czy coś Wink

. Po prostu jak dla mnie, te momenty, które miały być wzruszające, były i to bardzo. Aż sie zdziwiłam, jak się popłakałam przy rozstaniu B. i E. Żadko kiedy jakaś ksiazka wywiera na mnie taki wpływ.

Według mnie mogły być lepiej napisane. Naprawdę. Ale to nie zmienia faktu że moim zdaniem wzruszające były Wink

xxxx

Ja podczas czytania miałam takie, jakby to okreslić...zapowietrzenia? Można by powiedziać, że zapierało mi dech w piersiach, kiedy działo się coś takiego, czego w życiu bym sie nie spodziewała, a sporo tego było Wink

.

płakałam najbardziej przy fragmencie:
"-Wiesz, że cię kocham [...]
-Wiem. [...] - A ty wiesz z kolei, jak bardzo chciałbym, żeby to wystarczało."

być może dlatego, że akurat w tym aspekcie dobrze rozumiem Jacoba. Wink

)

ryczałam jak głupia przez całą serię... głównie na KWN i BD. Za dużo tego żeby się rozpisywać.... Wink

Ja sie poryczałam w BD pod koniec, jak Volturi podejmowali decyzję a wczyscy zaczęli wyznawac sobie miłość i żegnac sie.

zeby to raz xD oswiadczyny rozstanie Edzia i Belli oczywiscie zakonczenie calej sagi teraz nie pamietam juz dokladnie( co oznacza ze czas sie wziasc po raz drugi za czytanie calej serii) xD jeli np chodzi o film wpadam w histerie gdy Edzio wysysa Bells jad Jamesa xD wracaja wpsomnienia jeszcze piosenka Roberta <33

płakałam głównie na filmie:
- gdy Edward mówi Belli "nawet nie wiesz jak długa na ciebie czekałem"
- gdy Bella mówi Charliemu takie okropne rzeczy (jak musi uciekać z Forks) i ją boli to równie mocno jak jego
- cała scena w restauracji - jestem nieuleczlną romantyczką Smile

- kiedy Bella idzie do studia baletowego

przy książkach rozpłakałam się tylko kiedy Edward zostawił Bellę i w Zaćmieniu przy końcu, jak Bella płacze za Jackobem

Płakać może i dużo nie płakałam - na pewno końcówka PŚ - gdy są już pogodzeni ze śmiercią, z końcem, z kresem, rozstaniem z Nessie itd.
Ale były takie momenty, gdy krew mi szybciej krążyła, gdy czytałam wręcz z wypiekami na twarzy czy z zapartym tchem, gdy jak głupia uśmiechałam się do książki Wink

gdy czułam coś, czego nigdy nie czułam - różne emocje, różne uczucia, niepokój, ciekawość, irytacja, złość, pustka, smutek, ulga....
Rzadko płaczę na filmach, książkach,a le jak już do tgeo dochodzi - to nie jest płacz, to jest absolutne ryczenie :P
ryczę i następna kartka, dalej ryczę, czytam przez łzy - tak było przy tej końcówce PŚ :D
Czasem i tak ogarniał mnie taki smutek, że łzy - choć nie płynęły - to i tak nic by nie oddały... Nie zawsze trzeba płakać, aby się wzruszyć Wink

przynajmniej ja tak mam :D

Ja też rzadko kiedy płaczę gdy czytam książki, ale totalnie się poryczałam jak Edward jest w Volterze i Bella go ratuje, a on myśli, że jest w niebie i nie żyje.... Okropnie wzruszająceeee ;(

W Zaćmieniu.. po walce, gdy Bella pojechała do Jacoba.
-Wiesz, że cię kocham [...]
-Wiem. [...] - A ty wiesz z kolei, jak bardzo chciałbym, żeby to wystarczało.
Gdy Jacob zaczął mówić Belli, że Edward jest dla niej jak narkotyk, że ona nie może już bez niego żyć. "Nie byłbym twoim narkotykiem, byłbym twoim powietrzem, twoim słońcem''. Ona powiedziała, że nawet tak kiedyś o nim myślałam, że był jej słońcem, jej osobistym słońcem.. Odganiał dla niej chmury.
A on powiedział : Z chmurami sobie radzę, ale nie mogę walczyć z zaćmieniem.
I potem jak powiedział, że on już nie będzie jej rozdzierał na pół..
Na tym momencie łzy mi leciały.. praktycznie, za każdym razem kiedy wspominam ten moment ogarnia mnie smutek, bo tak strasznie było mi go szkoda..
znienawidziłam Belle za to, że nie liczyła się z jego uczuciami, dokładnie wiedziała co Jacob do niej czuję, ale dalej go w tą wciągała, traktowała go jak zabawkę, był jej potrzebny tylko wtedy gdy w pobliżu nie było Edwarda. Strasznie go tym wszystkim raniła, a przy okazji raniła i Edwarda.. Ogólnie moim zdaniem ona nie zasługiwała na żadnego z nich..