Czy ktoś z Was płakał?

Popłakałam się ale w ostatniej części sagi jak Bella była pewna że nie przeżyją ,,bitwy" jak pakowała Renesme plecaczek a potem jak spotkali sie z tamtymi wampirami i ona mówiła Jacobowi co ma zrobić i żegnała się z małą :((

ja też płakałam szczególnie w ostatniej części pod koniec kiedy Edward uświadomił sobie jak Bella bardzo go kocha

W ostatnim czasie [czyt. jakiś kawał ponad rok] płakałam w dokładnej liczbie trzech razy: raz, gdy dowiedziałam się o śmierci ojca mojego bardzo dobrego kolegi, niedawno [czyt. wczoraj] po tym, jak dowiedziałam się, że moja sis jest bardzo poważnie chora. Pomiędzy tymi wydarzeniami czytałam KwN. Poleciało mi parę łez w 3. rozdziale [to chyba oczywiste, co w nim było], najlepsze jest to, że już na początku tego rozdziału już coś podejrzewałam, aż w końcu nie wytrzymałam. No oczywiście oprócz smutku było mnóstwo różnych [czyt. przyjemnych] emocji/uczuć/przeżyć*)

*) - niepotrzebne skreślić

Płakałam raz. NM--> Edward opuszcza Bellę. powiedział, że jej nie chce, a to mną wstrząsnęło. Poza tym nie Wink

Raczej trzęsłam się z podekscytowania ;p

Wzruszyć się czasem trochę wzruszyłam, kilka razy tez ryczałam ale to ze śmiechu zawsze. Zwłaszcza kiedy Bella, a potem też Edward usiłowali wyrównać rachunki z Jacobem po tym jak ją nielegalnie pocałował.

"- Nic Ci nie jest?
- Wszystko mi jest, chamie jeden!"

:D

Mi się chce śmiać, bo za każdym razem kiedy czytam NM płaczę w innym momencie xD To na rozstaniu Belli i Edwarda, to na tym jak Jacob próbuje ją od siebie odizolować, to na tym jak pędzi uratować Edwarda... Płakałam tylko w NM, tylko ; |

Najbardziej płakałam w NM kiedy Edward zostawił Bellę :( Ryczałam jak głupia :( Potem jeszcze płakałam: kiedy Edward się oświadczył Belli, na ślubie, na pierwszym spotkaniu Belli i Nessie no i w ostatnim rozdziale BD kiedy Bella pokazuje Edwardowi swoje myśli :)

No ja płakałam kilka razy i to było wiadomo gdy Edward powiedział Belli w lesie ,że ją opuszcza, że ja już nie chce Crying or Very sad

<- to wtedy płakałam jak bóbr, a reszta rodziny miała ze mnie taką śmiechawe, później w Zacmieniu, nawet nie wiem czemu ale jak pod koniec książki Jacob rozmawiał z Bellą o jego uczuciach itp to tak naprawdę smutno mi się go zrobiło,że też się poryczałam bo ja nprawdę lubię Jake i ostatni gdy Bella pakowała rzeczy do plecaczka Renesme przed walką ;/ i gdy jak wszystko się wyjaśniło to jak Nesse zapytała się Belli czy to oznacza,że jednak moze zostac;/ Crying or Very sad

to było takie słodkie noo,że aż się popłakałam;/ ale trzeba przyznac że MS pięknie potrafi opisywac uczucia i emocje :) brawa dla Niej xD :D

Ja płakałam w sumie tylko przy tym, jak Edward rozstał się z Bells. Potem to już nie płakałam, tylko było mi smutno. Ale prawdą jest, że MS potrafi opisywac i pokazywac uczucia i emocje. Bardzo ją za to podziwiam :)

Ja płakać nie płakałam ale często miałam kluchę w gardle i śliny nie mogłam przełknąć. A gdy skończyłam ostatnią część zrobiło mi się smutnooooo. :(((

Mi się udzielił sposób myślenia, bycia i odbierania rzeczywistości od bohaterów (głównie Bells i Edwarda, choć tego drugiego w mniejszej skali), jednak nigdy nie płakałam. Nigdy mnie nie wzruszyła, czasem robiło mi się trochę smutno, bywało, że czułam pustkę, ale nigdy nie naszło mnie na łzy lub strach. A na śmiech - praktycznie cały czas! :D To jest jedna z tych bardzo (pozytywnie) zabawnych sag, jednak momenty rozmów o uczuciach, powagi, miłości, namiętności, przeplatających się z humorystycznymi wątkami, też jest sporo, i za to sobie sagę cenię :D

Przy KwN często płakałam. Szczególnie przy 'Będzie tak, jakbyśmy się nigdy nie poznali' i przy skoku Belli, kiedy już się niemal topiła i pojawiły się słowa:
'Żegnaj, kocham cię - gdybym mogła mówić, tak brzmiałyby moje ostatnie słowa'

Owszem, płakałam, zarówno przy książce ("Przed świtem" - scena pożegnania kiedy przyszli Volturi) i podczas filmu, po prostu nie mogłam nie płakać :P

Też szlochałam przy rozstaniu w Przed Świtem. Jedynie przy tekście Edwarda: SPOILER: "Jacob, mój bracie, mój synu" [czy jakoś tak to leciało], wybuchłam paranoicznym śmiechem xD
Księżyc w nowiu to dla mnie najlepszy wyciskacz łez, nawet na Titanicu tyle nie szlochałam, a to już coś.
Na filmie miałam raz łzy w oczach gdy Edward rozmawiał z Bellą w szpitalu, ale wtedy ogólnie przepłakałam cały dzień.

Vicky... O co chodzi w tym tekście Edwarda? Ja wiem, może jestem niedomyślna, ale mi to to nie pasowało wogóle i do niczego... :P Potem się sprawdziło (wpojenie itd), ale nie potrafię ocenić, co Edward miał na myśli.. Ktoś mnie oświeci?

Ale czego nie rozumiesz? Dlaczego Edward tak powiedział do Jacoba czy dlaczego się śmiałam? Otóż rozbawiło mnie to dlatego, że było wyjątkowo naciągnięte i te słowa zaliczam do jednych z niewielu w sadze, które mi nie pasowały.

Płakałam na każdej części, najbardziej chyba w KWN.
Zmierzch - gdy czytałam sceny gdy B&E wyznawali sobie miłość, to było niesamowite <3
Księżyc w Nowiu - to raczej oczywiste, gdy Edward zostawił Bellę.. I potem gdy się spotkali we Włoszech.
Zaćmienie - gdy Bella przekonała się, że kocha Jacoba i gdy on tak strasznie cierpiał. :(
Przed Świtem - gdy Bells zobaczyła Jacoba na ślubie <33 to było cudowne, jeszcze nigdy się tak nie poryczałam :)

Tych momentów jak na pewno więcej ale te szczególnie zapadły mi w pamięć.

Vicky, raczej to, skąd on wytrzasnął tego "syna". Mnie to nie tyle rozśmieszyło, co... Zszkowowało. Patrzyłam się zamurowana i próbowałam śmiać, ale mi nie wyszło. Nachodziła mnie jak bumerang tylko jedna refleksja: czy ja jestem aż tak tępa?!

Jak Edward zostawia Belle ryczałam jak głupia. Najgorsze było jak on jej powiedział, że jej nie chce. Bardziej ryczałam tylko przy Przeminęło z wiatrem xD
Potem jeszcze jak ona do niego biegła w Volterze. Jakoś mnie to tak wzruszyło. To by było na tyle. Więcej łez nie uroniłam. Smutno było mi, owszem, ale tylko przeraźliwie smutno. Bez płaczu.

Oczywiście, że ryczałam Wink

Moja przyjaciółka za to ani razu.

Tak porządnie to dwa razy:
1) KwN - rozstanie
2) Zaćmienie - pożegnanie Belli i Jackoba

No i łezka się zakręciła przy zaręczynach i ślubie :)

A co do pozytywnych emocji, jakieś krzyki z entuzjazmu? Wink

U mnie to przyjazd Alice w KwN wywołał prawie krzyk z radości (jak ja się wtedy za wampirami stęskniłam!) i śmiałam się do siebie jak głupia wtedy :P