Jessica

Jessica... hm. po prostu czarny charakterek, by urozmaicić książkę. wredna, chamska i kocha plotkować. znam taką osobę, jest w mojej klasie, przekonałam się na niej bo była moją przyjaciółką... niby taka przyjaciółka, a za plecami obgadywała mnie i zdradzała moje tajemnice. czy taka jest prawdziwa przyjaciółka? no nie sądzę.
ale zachowanie Jessici gdy Edward zostawił Bellę... sama bym się tak zachowała jak ona. no bo jakby inaczej? przyjaźnię się z kimś, a ta osoba olewa mnie, zapatrzona w swojego greckiego Boga, po czym wraca z niczym próbując znaleźć wsparcie. nie znoszę takich osób. więc jej zachowanie w takiej sytuacji było całkiem normalne. choć reszta... co tu dużo mówić. dobrała się z pustą i tępą Lauren i równie tępym Mikiem.
od początku kiedy przeczytałam o niej w książce lub oglądnęłam w filmie, zalatywało nieszczerością i ciekawością, aby tylko coś wyłapać i wszystkim rozpowiedzieć, zdobywając tak zwaną popularność.
mi na popularności nie zależy. ja wolę usiąść w kącie i być nie widoczna, nie zauważalna. ale cóż, niektóre osoby uwielbiają być w centrum uwagi.

pozdrawiam.

Jessica? zwykła nastolatka :)
Założę się, że gdybyśmy wnikliwie przyjrzały się sobie.. dostrzegłybyśmy conajmniej jedną wspólną cechę z tą postacią :) chociaż ciężko się do tego przyznać.
Lubię, nie lubię.. mam neutralny stosunek.Dobrze, że jest w książce.
Wnosi taki stricto "ludzki" powiew.