Za bardzo 'ludzkie' życie Belli i Edwarda..

Nie znalazłam tu podobnego temtatu, jeśliby jednak taki był proszę o usunięcie tego ^^ .
Mój temat dotyczy tego mianowicie, że jak dla mnie to losy naszej w Breaking Dawn - już wampirzej parki jest zbyt ludzkie no !!!
Według mnie no ślub Belli i Edwarda, a potem dziecko.. Przez to stali się tak jakby nużącą parą jak dla mnie ;/
I co żyli długo i szczęśliwie ?
Z jednej strony nienawidzę tych faktów - ślub i dziecko..
Chociaż z drugiej - ślub mnie cieszy, bo wiem że Bella i Edward będą razem wiecznie, a Reneesme faktycznie ją bardzo lubię Wink

No a jak jest u Was ??

Pozdrawiam wszystkich ChocoWampirzyca Smile

ChocoWampirzyca miałam bardzo podobne odczucia tylko, że akurat nie czytając Przed światem a Zaćmienie. To jak Edward przychodził do Bells i razem gotowali wydawało mi się takie jakieś za "zwykłe". Zastanawiałam się nad tym dlaczego moje odczucia sa takie a nie inne. Doszłam do wniosku, że w życiu Belli i Edwarda zawsze działo się coś niezwykłego. Przyzwyczaiłam się do dziwności ich losów, a tu nagle....dom, szkoła. Nie pasowało mi to jakoś do siebie.
W Przez świtem tak bardzo nie rzucało mi się to w oczy :)

Stare dobre małżeństwo...? Nie, ja nic podobnego nie odczułam. W każdym fragmencie z naszymi gołąbeczkami odkrywałam coś nowego, zaskakującego. Gdy w BD przyszedł czas na ciążę, przez chwilę zastanawiałam się, czy zapewnią dziecku równowagę, ale jak tylko się dowiedziałam o wyjątkowym połączeniu genów Renesmee byłam pewna, że właśnie ten dzieciak sporo namiesza.
W Eclipse w tle intrygi Victorii i nowonarodzonych, a tu sprawy tak przyziemne jak bal, wybór szkoły. Kontrast dwóch światów dawał o sobie znać, co mnie cieszy, bo wprowadzał nutę realizmu, dzięki czemu nigdy nie pomyślałam, że czytam jakieś niestworzone bajeczki.

Zupełnie nie pasowało mi do nich to dziecko i własny dom. Czułam się dziwnie czytając, że tulą ją do snu, zawożą do Charliego i kupują prezenty. Zniesmaczały mnie wspólne czynności, które przypisywałam tylko ich dwójce[ chodzi głównie o scenę, kiedy Bella wraca z Nessie do domu, a Edward gra ich wspólną kołysankę na przywitanie]. Wplatanie wątku dziecka strasznie mi się nie podobało; niby żyli tak samo, a jednak wciąż wokół ich nóg plątało się dziecko- od razu pomyślałam o ludziach w wieku moich rodziców, a nie moich rówieśnikach[ Edward na zawsze będzie miał w moich oczach 17 lat ;3].

Ja mialam troche podobne odczucie....powinno byc tak bardziej ,,nieludzko,, a nie wlasnieze gotowali razem i tylko gadali sobie i chodzili do szkoly-jak para zwyklych ludzi.

Też miałam podobne odczucia . Ten ślub i dziecko trochę nie pasowało mi do sagi , lecz tak właściwie nie przeszkadza mi to .

Igussia - oni razem nie gotowali , tylko w czasie pobytu na Wyspie Esme
Edward gotował Belli , a po przemianie Belli chodzili razem na
polowania . :)

Jak dla mnie to ich życie byłoby i ludzkie i nudne, gdyby sprzątali, prasowali, gotowali, chodzili do pracy itp. Tylko niektóre te lementy występują w książce, ale trudno żeby nie zachowyaali się choć trochę po ludzku, skoro chcieli zchować pozory, np. przed Charlim.

Ja wcale się nie nudziłam czytając "domowe" losy Edwrda i Belli po jej przemianie, ich wampirze życie bardzo mi się podobało. Było sporo nadprzyrodzonych elementów np. polowanie, kruszenie skał, które nadawały wampirzego smaczku :-)

Zgadzam się z Antoniną. Mnie nie nużyło ich życie, wcale nie uważam że było za bardzo ludzkie- nie chodzili do pracy, żywili isę krwią, niespali.... Ciesze się, że wzieli ślub i mają Renesmee, choć nie ukrywam, ciaża mnie nudziła. Meyer( według mnie) świetnie sobie poradziła z tym małym, ale bardzo ważnym ,,kłopotem".

zgadzam się z tematodawcą.
mnie osobiście się wydawało, że życie człowieka i wampira różni się bardziej...
i wogóle HAPPY END. ;d
smutno byłoby, gdyby ktoś zginął, ale na prawdę lepiej czyta się książkę bardziej realną, a tutaj realizmu było mało... i nie chodzi mi o wampiry... tylko o same zdarzenia. autorka wykazała się tutaj bujną wyobraźnią: każda pierdoła była powodem, dla którego ktośtam nie zginął.
i nie chcę, żeby to ktoś uznał za krytykę, bo podobała mi się saga. (!) ;) ale trochę nużące było to ciągłe wychodzenie z tarapatów.

I ja również się zgadzam. Czytając Przed Świtem po raz szósty w ogóle nie czułam tam tego "wampiryzmu". A wszystko dlatego ze Meyer nie potrafiła tak naprawde wczuć się w postać w wampira, łatwiej jej było opisywać go "z boku" jak to było zanim Bella stała się jedną z nich. Ale nie dziwie jej sie... trudno jest wczuć się w tak idealną, bezbłędną osobę jaką jest wampir. Dlatego też właśnie życie Edwarda i Belli w PŚ było takie... ludzkie.

Gość

Ja nie czułam tej przesadniej "ludzkości".
Nie robili typowych dla ludzi spraw (prócz Belli, która przez większość książki była człowiekiem).
Ciąża, ślub... Fakt, trochę człowiecze, ale na każdym kroku powtarzali, że Edward jest wampirem. Aż zaczęło mi się to przejadać.

Ale ciąza Belli była bardzo przejmująca, także nie było to jakieś nużące. Mogła umrzeć i te wahania co zrobić, z dzieckiem zabijającym matkę. Mi się ten pomysł bardzo podobał i chwalę za to autorkę! :)

Wydaje mi się, że nie jest to przesadna ludzkość. Przez wszystkie 4 tomy cała rodzina wampirów powtarzała, że chcą być jak najbardziej ludzcy, że nie mogą się pogodzić z życiem, do jakiego zostali zmuszeni. Myślą o sobie jako o potępionych, nic nie wartych duszach. Co wcale nie jest prawdą - wg mnie -, ponieważ zachowując właśnie swą ludzkość starają się przeciwstawić losowi, który był dla nich tak okrutny.
Zresztą ja uwielbiam sielankę i podoba mi się to, co wymyśliła Meyer w BD :))
I popieram Mariolkę, bo bardzo spodobało mi się zachowanie Belli, podczas ciąży ;D

Nie uważam, że ich życie było ludzkie. Przecież nie ma bardziej niecodziennej pary, niż wampir/człowiek. W dodatku przecież zawsze coś im groziło. Tu Volturi, Nomadzi itp.

Ja też miałam takie odczucia.Ostatnio wzieło mnie żeby przeczytać zmierzch. Jak ona tam opisywała Edwarda z takom fantazją .A w pś po narodzinach renezmej ich życie wydawało się takie zwykłe w porównaniu z tym co wcześniej .Może Edwardowi poprostu skończyły się pomysły :p .Ale ich życie wyglądało następująca dziecko -dzień seks-noc. Normalna parka ,nie ma tego romantyzmu.

No i tu się mylisz! :-D
U ludzi jest zupełnie inaczej.
Dziecko - dzień, dziecko - noc
Zero - seksu.

Ja również uważam, że ich życie w BD nie było zbyt ludzkie Smile

Książka troszkę inna od poprzednich części, ale to już nowy etap w ich życiu! Małżeństwo, ciąża...Typowo ludzkie, ale jakże dopełniające całą ich miłość. Więc jak dla mnie ok

Hmmm no wiecie...Bella była człowiekiem, więc ich życie musiało być ludzkie. Musiała ugotować obiad tacie, a że Ed nie chciał się z nią rozstawać to gotowali razem. Ale jak stali się wampirami tzn Bella stała się wampirem to zapewne ich życie takie nie będzie, no bo przeciez rodzinne polowania i wyssyssanie krwi z ofiar nie jest zbyt ludzkie c'nie ? Tak samo brak snu, widzenie w ciemosci, szybkosc etc. A to, ze zachowuja się jak rodzina ludzka (mieszkaja razem etc) i rezygnują z ludzkiej krwi to chyba dziwne nie jest, bo nikt z nich nie chce być potworem.

Pozdrawiam, Renesmee :)

PS: zgadzam się z .DOT. i Mariolka :) - bardzo podobają mi się pomysły Meyer i zaakceptuje wszystko co dalej wymyśli odnosnie przyszlosci E&B

Zbyt ludzkie życie dwojga wampirów i ich córki półczłowieka-półwampira? Hmm no nie wydaje mi się. Podczas czytanie Breaking Down nie odczułam tego że książka jest przesłodzona albo przesadnie ludzka. Uważam, że ten wątki człowieczych zajęć jest tu idealnie trafiony bo podkreśla to że Cullenowie chcą egzystować jak ludzie, że chcą się czuć jak oni a nie jak, że tak powiem wyrzutki. Oh.... i jeszcze Renesmee, moim zdaniej jest to ciekawy pomysł. Trochę banalny ale jaki "magiczny", coś co nie miało prawa sie stać, ktoś kto nie miał prawa żyć jednak sie pojawił i z racji przyciągnia katastrof przez Bellę trafiło się to właśnie jej, Edwardowi i Cullenom.
Ale nasłodziłam ale z jedną rzeczą przesadziła Meyer. Jak najbardziej nie podoba mi się to że Charlie i Sue są razem. Przyjaciele, niech będzie. Ale para? To już lekka przesada, oni mieli być tymi udręczonymi, po części samotnymi, opuszczonymi osobami które cieszą się ze szczęścia innych i tym żyją.

Cytat:

Jak najbardziej nie podoba mi się to że Charlie i Sue są razem. Przyjaciele, niech będzie. Ale para? To już lekka przesada, oni mieli być tymi udręczonymi, po części samotnymi, opuszczonymi osobami które cieszą się ze szczęścia innych i tym żyją.

A kto to powiedział?
Cała sagę czekałam, by Charlie kogoś pokochał. Najpierw obejrzałam film Zmierzch, wiec dla mnie Charlie to przystojniak - Billy Burke. Aż się prosiło, by ktoś go pokochał. Przez jakiś czas myślałam, że to będzie Alice! Tak bardzo ją lubił! Zastanawiałam się, jakby to było, czyby się dowiedział, że jest wampirem. Ale w sumie, to mi nie pasowało.
A tu masz! Sue! Gdy czytałam książkę - Sue nie wydawała mi się szczególnie atrakcyjna, bardziej pasowała mi do Billego - ojca Jacoba. Ale na szczęście filmowa Sue jest interesującą Indianką, ładna. Myślę, że w filmie będzie widać po spojrzeniach i uśmiechach, że Charlie i Sue maja się ku sobie!

A propos ludzkiego życia B i E. Czy ktoś zwrócił uwagę na pewną śmieszność. Na wyspie Esme, gdy podczas pierwszej nocy Edward rozpruł poduszkę - pozostawili pierze, aż do przyjazdu pary sprzątającej. Bella, która w domu prała, pichciła, krzątała się, tu, niby zawstydzona, a nie zrobiła nic by osunąć ślady ich szaleństwa. Cóż to za problem posprzątać piórka z poduszki. Trochę mnie to rozśmieszyło.