Co saga Twilight zmieniła w Waszym życiu?

Zaczynam ten wątek jako coś w rodzaju terapii antydepresyjnej :( ...

Od 9 miesięcy chodzę jak odurzona- nie oglądam telewizji ( bo przecież o Cullenach i tak nic nie powiedzą)- każdą wolną chwilę spędzam na forum, - w domu odzywamy się do siebie cytatami z Sagi,- na oddziale koledzy zaczynają wołac do mnie "Dr Cullen"- od koszulki z Fanclubu Carlisle'a.

Teraz skończyłam czytac BD- deeeeprecha jak cholera. Bo co dalej??????

Jeszcze może film, najpierw listopad, potem premiera w Polsce...
Jeśli Steph dokończy MS- to chyba upiję się z radości- oczywiście, nie polecam nieletnim.

Po prostu dotarł do mojej świadomości, że "to już jest koniec, nie ma już nic..." A mi się serce ściska z tęsknoty za Edwardem i Alice....
Julia chyba, tak ślicznie opisała cały swój dramatyczny płacz po skończeniu BD. Chyba wszystkie Cię rozumiemy, jak cholera!

Wiem, że smęcę, ale Saga wdarła się w moje życie jak tornado i tak wiele zmieniła. Nie chcę, nie potrafię myślec, że idąc pustym, szpitalnym korytarzem o północy nie wyobrażam sobie spotkania z Carlislem. To on pomógł mi opanowac paniczny strach przed ciemnymi, mrocznymi pomieszczeniami.
Jadąc przez las, odruchowo wypatrujemy biegnącego Eda.
Może to jakaś schiza, ale jestem zła na Steph, że najpierw pozwoliła nam wejśc do tego magicznego świata a teraz zatrzaskuje drzwi przed nosem < kolejna chusteczka ląduje w koszu>
A co u Was zmieniła Saga?

To, że mam problem z czytanie. Jakos mam taki przestuj, bo czego się nie chwyce to mysle "to nie twilight", żadna książka tak dawno silnie nie zadziałala, bo bohaterowie stali mi sie bardzo bliscy. Po przeczytaniu Bd poczulam sie taka psuta w srodku, bo uzmysłowialm sobie, ze to koniec i nie mogla w to uwierzyć........

W moim życiu saga zmieniła bardzo wiele.
Pokazała mi co jest w życiu ważne, dla czego warto żyć, zmieniła wszelkie ideologie. W pewnym stopniu dojrzałam do pewnych uczuć. Po przeczytaniu sagi zaczynamy patrzeć na pewne sprawy inaczej. Zmieniła mój pogląd na świat - na życie. Codzienne czynności stały się tak nudne, prozaiczne wręcz bolesne dla kogoś kto tak jak ja żyje w innym świecie. Ale mimo wszystko jestem szczęśliwa, że mogłam posmakować tych doznań. Saga zmieniła mnie a zarazem i mój świat. Wszystko zależy od tego jak to postrzegamy i czy w ogóle to robimy. Zmierzch pozwolił mi to dostrzec.

Co saga zmieniła w moim życiu? Po pierwsze, rozglądam się wokoło, depresyjnie szukając wampirów i Edwarda. Po drugie, przestałam przejmować się tym, że nie mam ładnych włosów, ładnego koloru cery, ładnego czegoś tam, i tak dalej. Po trzecie, wszystkie codzienne czynności wydają mi się okropnie nudne. Gdzie tu przygody rodem z horroru, z depczącą ci po piętach Victorią i całym orszakiem zwariowanej rodziny królewskiej? No gdzie, pytam?! No i po czwarte wreszcie, czuję że ja sama się zmieniłam. Nie wiem do końca dlaczego, z jakiego powodu i jak. Wiem tylko, że zachowuję się inaczej i staram się myśleć bardziej po dorosłemu. Nie wiem co będzie dalej. Po oderwaniu się od Twilight wszystko jest takie nużące... I czuję się tak samo jak Ty, Like Esme. Ktoś wpuścił mnie do świata, w którym czułam się kimś niezwykłym i ważnym, by po jakimś czasie wygonić mnie stamtąd. To boli.

Co zmieniła....hmm od czasu kiedy przeczytałam pierwszą część prawie wszystko o czym myślę tyczy się tej sagi. Zaczynam coś rysować- wiąże się to z Twilight. Piszę coś dla siebie- kartka zalana cytatami które już znam na pamięć. Już nawet jak idę lasem zastanawiam się, czy jakiś wampir poluje w pobliżu... Jednym słowem wszystko obraca się wokół tej książki. Nic innego mnie już praktycznie nie ciekawi... wszystko jest nudne, bo to nie zmierzch! Choroba...

co zmieniła... mam obsesję na punkcie srebrnego volvo, wszystko mi się kojarzy z książką i inne książki porównuje do "zmierzchu", odpływam gdy czytam sagę na mojej łące, słucham piosenek z "twilight" w tekście, ostatnio kupiłam sobie t-shirt z napisem "Twilight"... :D !!! jetem dumna z tego że mam jasną cerę i szybko się rumienię !!! mnie już dopadła twilightomania !!!!!! :D

zmieniła całe moje życie!

Szczerze mówiąc ostatnią książką jaka wywarła na mnie naprawdę duże emocje był Harry Potter. No i oczywiście tak potteromania. Tak samo, a nawet gorzej jest w moim przypadku ze Zmierzchem. Tyle że kiedy czytałam Pottera byłam jeszcze dzieckiem, a teraz zmieniły się moje poglądy, dojrzałam, potrzebuję głębszej historii, a nie naiwnej historyjki... I właśnie tego dostarczył mi Zmierzch. Te książki są takie niesamowite... Nie da się tego opisać, tego trzeba doświadczyć.
J
a również idąc ulicą wypatruję srebrnych wozów Volvo (doprowadzam tym moją mamę do szału, tym bardziej, że nie wie skąd się to u mnie bierze - te nagłe zainteresowanie markami samochodów :D ). Będąc w jakiejś sytuacji zastanawiam się, jak postąpiłaby Bella, jak postąpiłby Edward. Idąc ulicą wypatruję twarzy, które mogłyby być postaciami z książki.

Choć jeszcze nie czytałam ostatniej części, mogę już powiedzieć, że seria ta zmieniła moje życie. Przede wszystkim zrozumiałam wiele spraw, stałam się emocjonalnie bogatsza.

Straszne jest to, że kiedy przeczytam już tę 4 tom, nie będzie na co czekać (pomijam Midnight Sun). Jednak taka jest prawda, że wszystko ma swój początek i koniec.

A u mnie będą skromne zmiany. Oczywiście historia piękna i niebanalna, ale, "ale"- chyba już się odczuliłam, jeśli chodzi o przeżywani treści książek tak bardzo na zewnątrz.
Saga w moim życiu potwierdziła to, że jestem wrażliwa i naprawdę romantyczna Smile

Wywarła wpływ na zmianę postrzegania świata: ludzie, ludzie, ludzie.... Bo jestem w takim wieku, że wszystko mnie ciekawi, ale również gdzieś tam kształtuje się ja... Nie wypatruję Edwarda o miedzianych włosach na ulicy, ale gdzieś tam czuję, że chciałabym, aby Ten Jedyny zabrał mnie na "naszą" łąkę... Nie widzę w mojej przyjaciółce Alice, ale staram się ją zaskakiwać i poświęcać więcej czasu... Znowu nie narażam życia przed wampirami, ale staram się pomagać moim bliskim....

Cóż.. tak saga to coś naprwdę wyjątkowego i innego, szczególnie że jest łatwa w odbiorze przez nas, młodych. Czego ta książka mnie nauczyła?

Napewno udowodniła mi, że istnieje coś takiego jak przwdziwa miłość, bo dotąd w to wątpiłam. Ba, nawet nie chciałam uwierzyc w jej istnienie, bo bałam się tak silnego uczucia. Ta książka zmieniła mój punkt widzenia pod tym względem. Dopóki jej nie przeczytałam śmiałam się z głupich romansów i kpiłam z melodramatycznych uniesień zaróno bohaterówk siążkowych i filmowych, jak i moich rówieśników. Teraz jest inaczej.

Dalej co prawda postrzegam siebie dość pesymistycznie i trudno mi uwierzyć w to, że taka miłość jek Edwarda i Belli jest mi dana, ale przynajmniej nie poddaje w wątpliwość jej istnienie.

Co zmieniła saga? Myślę obsesyjnie o Twilight, prawie każda myśl jest z nią związana, wszystko jest nudne oprócz niej, nie mogę przestać jej czytać...Coś jeszcze?? Coż, tak jak już pisały Taga i Like Esme, wypatruję (czasem nieświadomie) wampirów. Inne książki są DENERWUJĄCO nudne.
To chyba schiza Laughing

Doszedł mi jeszcze czarny humor.
Załamuje mnie to, że po Breaking Dawn i ewentualnie Midnigh Sun, seria sie skończy.

u mnie to, że faktycznie. kiedyś, kiedy mi się nudziło czytałam co popadnie.
teraz książka musi być naprawdę dobra i wciągająca, żebym nie porównywała jej do Twlight series.

No, rzeczywiście ciekawy temat. Długo nad nim myślałaś?
Książka jak książka, nie przepraszam, zazwyczaj gustuje jednak w lepszej literaturze, to coś czytam jedynie jak mi się naprawdę nudzi, ewentualnie potrzebuję solidnej dawki śmiechu, który wywołuje czytanie takich głupot.

I to raczej nie jest normalne, takie przywiązanie do książki.

U mnie prawie całe moje życie się zmieniło!
* chodzę trochę "odurzona", zamknięta w świecie "Twilight". Wszystkie prozaiczne, ludzkie czynności zdają mi się bezsensu, po prostu nudne.
* przestałam bać się nocy i ciemności: To właśnie Edward zmienił moje nastawienie, że noc jest tak naprawdę piękna i tajemnicza i nie ma się czego bać.
* Sama do siebie piszę (np. w czasie zajęć) cytaty z serii Stephenie.
* Stałam się bardziej wrażliwsza. Tzn. poznałam wiele pięknych uczuć w tej książce (tyle razy się wzruszałam czytając je). Myślę teraz zupełnie inaczej.
* Wstyd się przyznać: wypatruję srebrne Volvo.
* Gdy idę przez miasto lub gdziekolwiek indziej... spoglądam dookoła i patrzę czy gdzieś nie ma jakiegoś wampira...(wciąż mam jakąś malutką nadzieję, że istnieją)
* Pokochałam deszczową pogodę (Taką samą jak w Forks) a jeszcze bardziej pokochałam to wschodzące ciepłe słoneczko zza chmur.
* Nie przywiązuje już teraz zbyt dużej uwagi na mój wygląd.
* Polubiłam piękną literaturę (zaczynam czytać Wichrowe wzgórza)

Och.. dużo by tego wymieniać.. Moje życie naprawdę się zmieniło. Wszystko inaczej postrzegam. Przyznam szczerze, że zaczynam świrować, bo wolę żyć w świecie "Twilight" niż w świecie rzeczywistym (chyba nie tylko ja). Wszystkie czynności wydają się takie bolesne.
Dokładnie wiem jak się czujesz Like Esme. Też jestem zła na Stephenie. Gdy przeczytałam BD popadłam w głęboki smutek, byłam w kompletnym dołku. Nie chciałam, żeby to się kończyło. Czułam jakbym słońce już nigdy miało nie wzejść.
Na szczęście moje kochane jeszcze pozostał - Midnight Sun

Cytat:

* Nie przywiązuje już teraz zbyt dużej uwagi na mój wygląd.

Ja też. Prawie wcale mnie to już nie obchodzi, mogę mieć nawet sińce pod oczami, które wręcz pokochałam. XD

Cytat:

* Stałam się bardziej wrażliwsza. Tzn. poznałam wiele pięknych uczuć w tej książce (tyle razy się wzruszałam czytając je). Myślę teraz zupełnie inaczej.
* Wstyd się przyznać: wypatruję srebrne Volvo.
* Gdy idę przez miasto lub gdziekolwiek indziej... spoglądam dookoła i patrzę czy gdzieś nie ma jakiegoś wampira...(wciąż mam jakąś malutką nadzieję, że istnieją)
* Pokochałam deszczową pogodę (Taką samą jak w Forks) a jeszcze bardziej pokochałam to wschodzące ciepłe słoneczko zza chmur.

Dokładnie to samo. Przy Twilight prawie na okrągło płaczę, z byle powodów. Dzisiaj nawet popłakałam się ze szczęścia, kiedy przeczytałam, że może przesuną premierę filmu. Korci mnie też do przeczytania Wichrowych Wzgórz. :P

Och, Maddie, przeczytaj, koniecznie...
"Wichrowe.." są mhhroczne i cudownie, wrzosowiskowo tajemnicze...
Kiedyś, w szkole podobał mi się pewien chłopak. Pożyczyłam mu "Wichrowe .." z zaznaczonymi pewnymi fragmentami :)
Oddał, ale zaznaczył inne. Wymienialiśmy się książką na przerwach...Teraz jest już baaardzo zużyta, ale i bezcenna...

A na kiedy mieliby przesunąc premierę w Polsce?

Co we mnie zmieniła saga? Wiele. Wreszcie przestałam się wstydzić, że mam bardzo bladą skórę(na co cholibka wszyscy zwracają uwagę), przestałam się bać księżyca (bo kiedyś panicznie się bałam, wstyd przyznać) i jeszcze bardziej pokochałam wpatrywanie się w niebo. Zaczęłam słuchać Debussy'ego i ogólnie wróciłam do ulubionych kompozytorów muzyki poważnej, stałam się sobą, przestałam dostosowywać się na siłę do otoczenia i poczułam, że i mnie - zwykłą nastolatkę, kiepską jak nie wiem z wf-u, może kiedyś spotkać miłość. To bardzo motywuje do życia.Po przeczytaniu KwN zrozumiałam Romea i nie wydaje mi się on już takim mięczakiem:). No i na koniec stałam się maniaczką tego forum;D, pokochałam głównych bohaterów tak, że teraz, kiedy seria się skończyła (teoretycznie) jest mi strasznie smutno, ale wciąż am nadzieję, ze SM napisze coś jeszcze. A i wampiry stały się moim "konikiem", mnóstwo o nich czytam i możliwe, a raczej mam nadzieję, ze gdzieś na świecie istnieją (ale taki sam stosunek mam do innych ras fantasy - proszę nie brać mnie za wariatkę;D)

Cytat:

i poczułam, że i mnie - zwykłą nastolatkę, kiepską jak nie wiem z wf-u, może kiedyś spotkać miłość.

Nie bardzo rozumiem, co ma kiepskość z wfu do miłości, cóż, podobno różni ludzie różnie postrzegają świat.

Cytat:

Nie bardzo rozumiem, co ma kiepskość z wfu do miłości,

Ja zrozumiałam to tak, że po prostu każda, nawet nie wiadomo jak przeciętna i zwykła nastolatka, która nie ma jakichś wybitnych talentów, ma szansę na wielką miłość. :)

Cytat:

ch, Maddie, przeczytaj, koniecznie...
"Wichrowe.." są mhhroczne i cudownie, wrzosowiskowo tajemnicze..

Chyba faktycznie przeczytam. :)

Cytat:

A na kiedy mieliby przesunąc premierę w Polsce?

Na grudzień. Wyobrażacie sobie? Jeszcze tylko wiadomość o dokończeniu MS, a będę przeszczęśliwa. :D

Alveaner napisał:

Cytat:

i poczułam, że i mnie - zwykłą nastolatkę, kiepską jak nie wiem z wf-u, może kiedyś spotkać miłość.

Nie bardzo rozumiem, co ma kiepskość z wfu do miłości, cóż, podobno różni ludzie różnie postrzegają świat.

Właściwie to nic, ale chciałam podkreślić, ze nie ma we mnie niczego wyjątkowego, może zwyczajnie źle się wyraziłam Embarassed