Jak sobie radzicie z tym, że wszystko przeczytaliście?

Pytam bo sama skończyłam BD i potem MS i czuję się jak na głodzie narkotykowym...
smutno...
ciężko to wyrazić, jakbym coś straciła, jakby mnie opuściło coś co było częścią mnie...

Jak wy radzicie sobie ze świadomością że to już koniec? Że już wszystko za wami?

Hm.. tym bardziej jak jeszcze przeczytaliście te nieszczęsne 12 rozdziałów MS, po których jest jeszcze gorzej...

Eh w dodatku, jeszcze Edward, ideał, a teraz pozostaje szary świat beznadziejnych facetów...

Jak wrócić do normalności???

jak to jak sobie radzimy - czytamy od nowa Laughing

twilight jest napisane genialnie, więc mimo znajomości treści możesz przeczytać jeszcze raz całą serię.
albo pocieszać się fragmentami na stronie autrorki.
będzie jeszcze film...
film okaże się sukcesem, więc zekranizują następne części.

a na pytanie odpowiem: nie radzę sobie ;(

Hm, jak sobie radzimy?
Wiem, jak jest Ci ciężko, sama czułam, a nawet czuję dokładnie to samo.
Pocieszam się tym, że mam na co wyczekiwać. W końcu w grudniu premiera filmu, a ostatecznie w marcu będzie takie prawdziwe nasze BD, które będzie można trzymać w rączkach. No i w najlepszym wypadku kiedyś SM skończy MS...

Cóż saga się skończyła i na pewno w pewien sposób coś razem z nią. Ten moment wyczekiwania na kolejną część- tego już nie będzie. Życie jednak toczy się dalej i mam nadzieje, że jeszcze nie jedna książka bedzie mi tak bliska jak "Zmierzch", do której z całą pewnościa nie raz wrócę. Nie sądzę też aby odpowiednie teraz było nie zwracanie uwagi na innych chłopaków, bo Edward. Wiadomo marzenia fajna rzecz, ale lepiej trzymac je w ryzach, bo jeszcze taki "Edward" przemknie na koło nosa.
Co do twojego pytania "jak wrócić do normalności?". Odpowiedź jest bardzo prosta- wystarczy umieć rozróżnić fikcje od rzeczywistości (co niekiedy ciężko zrobić).

Ja powiem tak, że wchodząc na forum świerzbią mnie paluszki, żeby zacząć czytać całą sage i MS od początku ale musze się powstrzymać, bo mam do przeczytania lektury, no i sam fakt że mam lekcje burzy wszystko :(

Tak, szkoła to najlepsze (?) lekarstwo na Twilightyzm.

ha! i tu Wam mam małolaty! (oczywiście, bez urazy :))
ja juz nie chodze do szkoly, nawet na studia tez nie
a jak moje dziecko odrabia swoje lekcje, to siedze sobie obok i czytam :P

Eh, ja mam ten sam problem. Czytanie od nowa, w przypadku, kiedy wszystko przeczytało się po 2 razy nie zdaje egzaminu. To wszystko teraz się odbija na moim podejściu do wszystkiego, jak mówią moi znajomi, jestem z lekka nie do zniesienia..

Maddie napisał:

Tak, szkoła to [...] lekarstwo na Twilightyzm.

Niestety masz rację Maddie :(:( <wyje>

No tak. Najlepsze lekarstwo.
Ale ja tak nie umiem..
Głód narkotykowy! Tak to określają trafiłaś w samo sedno!
Jak sobie z tym radzę..?
Nie radze sobie z tym. Proste.

Cytat:

ha! i tu Wam mam małolaty! (oczywiście, bez urazy Smile)
ja juz nie chodze do szkoly, nawet na studia tez nie

Ale Ci dobrze. :D A my zapierniczamy codziennie do tej szkoły. :P

Maddie napisał:

Cytat:

ha! i tu Wam mam małolaty! (oczywiście, bez urazy Smile)
ja juz nie chodze do szkoly, nawet na studia tez nie

Ale Ci dobrze. :D A my zapierniczamy codziennie do tej szkoły. :P

Ja tez chce byc juz po studiach!
Uh! Nienawidze szkoly!

martini. napisał:

Jak sobie z tym radzę..?
Nie radze sobie z tym. Proste.

I ja też

Do mnie chyba jeszcze nie dotarło, a raczej staram się o tym nie myśleć, że to już naprawdę koniec. Póki co mam jeszcze wolne do października, ale przeraża mnie myśl, że muszę wrócić na studia i skupić się na nauce. Nie chcę rozstawać się z Twilight ani na minutę. Kładąc się spać myślę o Twilight, śnię o Twilight i budzę się z myślą o Twilight. Wychodzę gdzieś, spotykam się ze znajomymi i myślę o Twilight...to jest teraz dla mnie taka normalna czynność jak oddychanie. Bez tego nie potrafię , a raczej nie chcę żyć :(

dzięki za słowa otuchy:)

mam nadzieję ze macie rację, co do szkoły, już niedługa wracam na studia i licze na to, że mój stan się poprawi!

Co prawda, nie chce tak naprawde zapominać o Twilight, nie pamietam żeby jakaś książka wzbudziła we mnie tyle emocji i tak oderwała mnie od rzeczywistości tak że zastanawiałam się nad tym co bym zrobiła gdyby jakaś magiczna możliwość pozwoliła mi zamienić się miescami z Bellą (a jak nie to chociaż z Alice;), ale po prostu chce już przesać tak tęsknić bo życie staje się okropne...

co do czytania po raz drugi, to po przeczytaniu MS wróciłam do Zmierzchu od miejsca gdzie kończy się akcja MS i nie powiem że nie było fajnie ale niestety dociera to mnie że w życiu warto poświęcać czas na inne rzeczy niż czytanie w kółko tego samego... bo to nic nie zmienia.

A film?? już sie strasznie na niego ciesze :D

Zastanawiam się czy w Krakowie też już się zbierają ludzie na premierę, myślę ze to super pomysł (jak ktoś coś wie to niech pisze!):)

Po skończeniu sagi rzeczywiście czuję się jak na głodzie, ale pociesza mnie fakt, że niedługo będzie film, a potem następny i jeszcze jeden ( bo nie oszukujmy się będą kręcić kolejne części, ponieważ to jest baaardzo dochodowe). Poza tym myślę, że SM wyda kolejną część jak jej się dochody zmniejszą :) na co oczywiście wszyscy czekamy :D

Zyjemy nadzieją...

nie ma co sie załamywać, świat kręci sie dalej. Codzienne udzielanie sie na forum bardzo poprawia humor, a teraz to już zyje w ekstazie w związku z tym, że film już w grudniu. Takze łepki w górę, bo jest powod do radości :D

Hm...ja czekam narazie na film z wielką niecierpliwością. A do tego czasu czytam codziennie kolejno po jednym, czasami kilka rozdziałów. Jak skończę to czytam od początku i jakos tak to leci choc chciałabym przeczytac jakąś nową książkę o Cullenach!!! :) No i oczywiście jest jeszcze TO forum!!!

bosh... jak się czuję? całkiem zwyczajnie. Za dużo mam do roboty, żeby się nad tym rozwodzić. Może poza tym, że uzależniam się coraz bardziej od tego forum...
A najczęściej wspominam Twilight w nieodpowiednich sytuacjach - np. jak przysypiam na chemii Wink

kiedyś nie mogłam przestać myśleć i paplać o książce, ale po BD mi przeszło.
Więc na razie się uczę i myślę za dużo - czyli jak zwykle :D