Historia Jaspera

Historia Jaspera jest dla mnie po części przerażająca, po części ciekawa. Dzięki niej czytelnik zrozumiał zachowanie wampira. W pierwszej części do postaci Jaspera podchodziłam z dystansem. W książce nie było zbyt wielu opisów mu poświęconych więc mogłam tylko wywnioskować, iż jest "resocjalizowanym" wampirem. W drugiej części czułam na niego tylko i wyłącznie wściekłość za atak na Bellę Jednak jego historia przedstawiona w Zaćmieniu pomogła mi w zrozumieniu go i poczułam do niego sympatię i na swój sposób szacunek. Był przecież wampirem który przez lata bez skrupułów mordował ludzi jednak mimo wszystko postanowił się zmienić, zwalczyć swą naturę. Musiała być to dla niego niebywale ciężka decyzja i dlatego czuję do niego w pewien sposób respekt. Jak wiadomo z treści Sagi wampirów, które zmieniły swoją naturę było naprawdę niewielu. Jego przeżycia z nowonarodzonymi w pewnej części przeraziły mnie lecz jednocześnie podkreśliły jak silny i niebezpieczny jest Jasper.
Ogólnie rzecz biorąc jestem wdzięczna autorce za przedstawienie jego historii. Dzięki niej zmienił się mój punkt widzenia na zachowanie Jaspera i naprawdę szczerze go polubiłam.

bardzo smutna.
ale przynajmniej wiemy, dlaczego mu było tak trudno w towarzystwie ludzi.
z resztą na pewno dla niego trudno było się przerzucić na 'wegetarianizm'. prawdopodobnie najtrudniej z nich wszystkich.
i na prawdę dobrze, że się o tym dowiadujemy.

cóż...ja nie jestem fanką Jaspera, i nie oczekiwałam historii jego życia,ale nie mogę narzekać:) Była całkiem interesująca. Ale jako fanka Edwarda i Belli jestem raczej zwolenniczką scen razem z nimi^^

Fajne to było. Jasper wojownik ;dd Ale ta jego Maria to była jakaś kompletna kretynka on tyle dla niej robił a ona taka niewdzięcznica...;p

Szczerze mówiąc strasznie było mi żal Jaspera. Jako wampir nie znał nic po za walką i szkoleniem nowonarodzonych. W dodatku był pionkiem w dłoniach swej stworzycielki. Jak człowiek był odnoszącym sukcesem młodzieńcem. Praktycznie tylko wtedy był szczęśliwy. Jednak najbardziej spodobał mi się moment kiedy opowiadał jak poznał Alice. `kazałeś mi na siebie długo czekać` - pięknie ujęła to Alice ^^

No, historia Jaspera była ciekawa. Tak bardzo ciekawa, że aż przeczytałam ją dwa razy, podczas pierwszego czytania 'Zaćmienia'.
Po tym na pewno zaczęłam trochę inaczej go postrzegać, bo zobaczyłam, a raczej przeczytałam, że nie miał lekko.
No i byłam ciekawa jak to on poznał Alice Wink

Btw.

Cytat:

...narwany chochlik, który wie wszystko o domownikach i pyta się, który pokój może zająć

Wysłany: Sob 11:29, 20 Mar 2010

Dla mnie historia Jaspera jest najlepsza. Jest taka "prawdziwa", że tak powiem.
Przed przemianą nie był umierający, a do tego nie zmienił go Carlise.xdd
Jest najciekawsza i najbardziej przerażająca. Po przeczytaniu tej historii inaczej spojrzałam na Jaspera.
Zrobiło mi się go naprawdę żal. Najgorsze jest to, że miał styczność z nowonarodzonymi.
Alice była dla niego najlepszym prezentem od losu.

Nawet historia Rosalie tak bardzo mi się nie podobała.;D

Wysłany: Pon 17:46, 29 Mar 2010

intrygująca. chyba najlepsza spośród opowiadań wszystkich członków rodziny Cullenów. ja od początku polubiłam Jaspera, jego opowieść tylko wzmogła moją sympatię do niego. przyjemne zakończenie. historii mianem przerażającej raczej bym nie nazwała, co nie znaczy, że życie Jazza należało do miłych.

Historia Jaspera jest całkiem inna niż sie spodziewałam, myślałam że będzie nudna, że będzie tylko krew, krew i wojna a tu ta Maria i wszystko poszło. Szkoda mi go bo nasza krew takmocno na niego działa, bidulek ale i tak go uwielbiam. Stanowi z Alice świetną parę :) Gdzie oni się właściwie poznali? W jakim mieście?

Mnie zaciekawił wątek przeszłości Jaspera. Dowiadujemy się wiele interesujących rzeczy, co robił, dlaczego jest mu teraz tak bardzo trudno. Cudem dla niego było właśnie spotkanie Alice. Bez niej pewnie nadal błądziłby spragniony ludzkiej krwi :)

Dla mnie wątek Jaspera był ciekawy, ponieważ jako jeden z niewielu wampirów z sagi ewidentnie ma jakąś przeszłość osadzoną w realiach historycznych. Trochę mnie dziwi to, że jedynie Jasper i Garrett walczyli na wojnach, a o innych nic na ten temat nie jest napisane. A przecież wojen było bez liku w przeciągu ostatnich dwustu-trzystu lat.
Jasper jako postać mnie intryguje również pod tym względem, że jako dżentelmen z południa (Teksasu) walczył w wojnie secesyjnej po stronie Konfederatów. A w dodatku na początku tej wojny został przemieniony w wampira.
I choć nie przepadałam za jego postacią w sadze, to właśnie jego historię uważam za jedną z ciekawszych opisanych przez Meyer. Tylko była troszkę za krótka...

Ta historia wszystko tłumaczy. Dlaczego robi tak, a nie inaczej. Pomaga nam to zrozumieć i spojżeć na niego z innej perspektywy.

Dobra skupiam się cały czas na wojnie, a przecież jego historia to również spotkanie z Alice.

Nie znał jej, a mimo to zaufał. Czuł, że ona mu pomoże, jest jego przystanią. To było piękne. Miał za sobą "związek" z Marią, wiele osób nie dało by sobie po takich przejściach drugiej szansy jeśli chodzi o uczucia i zaufanie, a przecież on nawet nie znał tego "narwanego chochlika".

Moim zdaniem Jasper sam w sobie jest niezwykłą postacią, jedna z moich ulubionych.
Wiele osób postrzega go jako przerażającego i myśli, że on jest wegetarianinem tylko dlatego, że Alice jest, a on skoczyłby za nią w ogień.
Też tak uważałam, zanim poznałam jego historię. To straszne, jak musiał się męczyć polując na ludzi i nie znając innego rozwiązania. Aż tu nagle pojawiła się Alice i dała mu wszystko, czego potrzebował; miłość, rodzinę, szansę na nowe życie.
Gdy pierwszy raz przeczytałam jego historię, polubiłam go. Za drugim razem bardzo go polubiłam. Przeczytałam później jeszcze kilka razy, i teraz kocham go tak bardzo, jak Edwarda xD

Jasper jest niesamowicie głęboką postacią.
Jego historia jest naprawdę ujmująca i chwyta za serce.
Pomyślcie tylko jak potwornie musiał się czuć.
jego rodzina to wytrwali wegetarianie, a on praktycznie cały czas musiał się powstrzymywać, by kogoś nie zabić.

Jasper to naprawdę cudowna postać.

Mnie osobiście historia Jaspera bardzo zaciekawiła. Na początku 3 niewinne, piękne kobiety, a później? Sami wiecie. S.Mayer umie napisać książkę tak, aby nie tylko były wątki Belli i Edwarda, ale i innych bohaterów. Ona dla każdego poświęci `kilka stron` ;D. Myślę, że nie źle to ujęłam.. A co do historii jest tajemnicza, najlepsza z sagi. Taka, taka... brak słów. Mam nadzieję, że mnie rozumiecie Wink

.

A ja tam uważam, że Jasper to najlepiej skonstruowana postać męska w całej sadze. Został bardzo skrzywdzony faktem, że tak mało miejsca zostało mu poświęcone. Rozdział o jego przeszłości jest czymś w rodzaju rekompensaty, choć i tak niewystarczającą. Jasper to postać tragiczna na swój sposób, jego początki były trudne, ale chwało mu za to, że był na tyle silny, żeby próbować sobie radzić z tym wszystkim, a nie użalać się na lewo i prawo Wink

Jasper jest bardzo "głęboką" postacią.
Tak naprawdę nie wiadomo co w nim "siedzi".
Ubóstwiam go i wielbię <3 Kiedy poznałam jego historię jeszcze
bardziej go pokochałam, o ile to w ogóle możliwe ;d

Moim zdaniem historia Jaspera jest najciekawsza w całej tej sadze, z pewnością nie jest nudna, a gdy się ją czyta to nie można przestać (przynajmniej tak jest w moim przypadku Smile

). Ogólnie uwielbiam postać Jazza (jak i Jacksona) i wszystko co jest z nim(i) związane mnie straaasznie interesuję. XD

Na początku strasznie mi było go szkoda, bo jako ostatni dołączył do Cullenów i ciężko mu było powstrzymywać się od nie ugryzienia człowieka i wyssania z niego całej krwi. A na dodatek wszyscy w szkole postrzegali go jako dziwaka, którego bez przerwy coś boli.
Jasper, mimo tego że miał kilka zabójstw za sobą, ale to nie z jego woli, jest bardzo głęboką postacią. I według mnie, historie wszystkich z rodziny Cullenów są fascynujące, zarówno Jaspera, jak i Edwarda i Rosalie i reszty. Wszystkie postacie mają w sobie głębię. I strasznie mi szkoda ich wszystkich.

BLESS!!

Mnie również na początku było Jaspera szkoda. Na szczęście miał Alice i resztę rodziny, która go wspierała. Jestem ciekawa czy jeżeliby Carlisle go zmienił w wampira to też byłoby mu tak ciężko. Czy ta samokontrola wynika z charakteru czy z jakichś zewnętrznych przyczyn.