Poradnik dla bety

Mam takie dwa pytania...

Jaka jest różnica między wiadome a wiadomo? :P Jest jakaś reguła, jaką się stosuje w zdaniach z tymi wyrazami czy trzeba to wziąć na wyczucie?

I drugie sprawa. Mamy zdanie: Zbierałam na łące kolorowe kwiaty zabarwione na czerwony kolor.
Zdanie głupie i wymyślone na szybko, jednak nurtuje mnie to pytanie od zamierzchłych czasów. :P Czy pomiędzy dwoma przymiotnikami rozdzielonymi rzeczownikiem stawia się przecinek? Niekoniecznie patrzcie na ten przykład, jednak chodzi mi ogólnie o to. Bo dwa przymiotniki obok siebie rozdzielamy przycinkiem, a takie z rzeczownikiem pomiędzy nimi?

Marsi, akurat "zabarwione" nie jest przymiotnikiem, ale imiesłowem przymiotnikowym. Ale rozumiem, o co ci chodzi. Nie ma powodu przydawkę integralną oddzielać przecinkiem od rzeczownika, który występuje przed nią, chyba że jest to dopowiedzenie. Czasami trudno jest jednak odróżnić przydawkę integralną od dopowiadanej. W tym konkretnym przykładzie postawiłabym przecinek, bo wygląda mi to na przydawkę dopowiadaną. Tutaj często trzeba niestety kierować się intuicją...

Polecam zajrzeć [link widoczny dla zalogowanych], co niedawno poleciła mi zacna Robak. To najlepiej wyjaśnia tę kwestię.

Dzwoneczku, jak dla mnie zbyt dużo gramatyki xD Chyba, że na logikę to wezmę (inaczej nie umiem xD), to może załapię :P

A co z tym: Jaka jest różnica między wiadome a wiadomo? :P Jest jakaś reguła, jaką się stosuje w zdaniach z tymi wyrazami czy trzeba to wziąć na wyczucie?

Droga Marsi,
specjalnie dla Ciebie podjęłam wysiłek, jakim było przespacerowanie się do drugiego pokoju po mój zielony Słownik poprawnej polszczyzny PWN. Następnie otworzyłam go na odpowiedniej stronie (przypomniawszy sobie w pamięci alfabet) i znalazłam interesujące Cię hasło. Ponownie (!) przespacerowałam się do pokoju i z szuflady wyjęłam słownik w wersji elektronicznej. Wróciłam do laptopa i włożyłam płytę w odpowiednie miejsce. W efekcie mogę zacytować, co następuje:

Cytat:

wiadomo 1. czasownik niewłaściwy, używany w formach: wiadomo, wiadomo jest, wiadomo było, wiadomo będzie jest rzeczą znaną wiadomo, co .: (Nie) wiadomo (było), co za chwilę nastąpi. wiadomo, że .: Wiadomo (było), że wyprawa nie dojdzie do skutku. Często używane w wyrażeniach: jak wiadomo, o ile wiadomo, nie wiadomo, co i jak. 2. nieos. jest oczywiste, jasne, zrozumiałe: Za noclegi, wiadomo, trzeba płacić.

Co więcej:

Cytat:

wiadomy m. os. wiadomi, oficj., urz. taki, co do którego nie ma żadnych wątpliwości; ustalony: Umówić się w wiadomym miejscu. Wiadomy termin spotkania. W. komuś: Nie zrobił tego tylko z sobie wiadomych przyczyn. Jest rzeczą wiadomą a. wiadomo (nie: jest wiadome, nie: jest wiadomym), że ojcowie bardziej kochają córki.

Więcej nawet! Do wyszukiwarki wpisałam [link widoczny dla zalogowanych], a następnie w pasku Szukaj: wpisałam kolejno wiadomo i wiadome, ująwszy je wcześniej w cudzysłowie.

Efekt:

- dla [link widoczny dla zalogowanych],

- dla [link widoczny dla zalogowanych].

Miłej lektury! ;*

Pomocy

Jak odmienia się słowo statua? Mógłby ktoś odmienić przez przypadki? Bo tak siedzę teraz i się wpatruję w to moje "statuy" i coraz bardziej dochodzę do wniosku, że to podejrzanie wygląda. Chociaż word wcale nie uznaje tego za błąd. No, ale wiadomo, że word uznaje prawie wszystko... Wink

M. statua
D. statui
C. statui
B. statuę
N. statuą
Msc. statui

na podstawie [link widoczny dla zalogowanych]

Invisse, nie uznaje tego za błąd, ponieważ nie jest to błędem. To mianownik liczby mnogiej.
Wystarczy słownik ortograficzny, [link widoczny dla zalogowanych].

Ok, znowu ja :) W formułce "do sakramentu komunii przyjętego przez (powiedzmy) Tadeusza" PLETĘ czy PLETA? Odmienia się tylko imię czy nazwisko też? Bo ostatnio w życzeniach miałam Teodorę Karpa i już sama nie wiem, miesza mi się wszystko Wink

...przez Tadeusza Pletę.
Porównaj to sobie z jakimkolwiek popularnym nazwiskiem, np.

do sakramentu komunii przyjętego przez Henryka Sienkiewicza/Bolesława Prusa/Stefana Żeromskiego

czy

do sakramentu komunii przyjętego przez Henryka Sienkiewicz/Bolesława Prus/Stefana Żeromski?

Oczywiście, że zdecydujemy się, w każdym przypadku, na wersję pierwszą, zatem: odmienia się i imię, i nazwisko.

Ja mam pytanie:
Edward wybuchnął czy wybuchł śmiechem?
Kiedyś to chyba było ale nie mogę znaleźć. Coś o jakiejś bombie... No ale nieważne. Pomoże ktoś?

Wydaje mi się, że wybuchnął. Jakoś tak lepiej brzmi.
np:
Wtedy on wybuchnął śmiechem.
Wtedy on wybuchł śmiechem.
Pierwsza forma brzmi poprawniej Very Happy

Według [link widoczny dla zalogowanych] obie formy są poprawne. Przez długi czas trzymałam się opcji wybuchł, bo co i rusz Word się buntował, kiedy używałam tej drugiej, ale ostatnio znów gdzieś ją zauważyłam i po sprawdzeniu okazało się, że rzeczywiście jest dobra.

edit: Przyznam szczerze, Invisse, że mnie zagięłaś. Sprawdziłam jeszcze w [link widoczny dla zalogowanych] i okazało się, że jest w tym racja. Wybuchł jest stosowane bardziej do zjawisk typu wojna, natomiast wybuchnął do opisu ludzkich zachowań. I znów wychodzi na to, że tyle czasu żyłam w mylnym przekonaniu. xD Powinnam usunąć Worda.

Cytat:

Cytat:

O wojnie powie się zawsze, że wybuchła, o kobiecie zaś, która nagle zaczęła się śmiać czy płakać, że wybuchnęła śmiechem, wybuchnęła płaczem.

Generalnie, co mnie bardzo zastanawia, MO word uznaje formę "wybuchnąć" za błędną, choć wcale błędna nie jest.

Tu filmik, na którym prof. Bralczyk tłumaczy: [link widoczny dla zalogowanych]

I jeszcze jeden cytat:

Cytat:

Wybuchnął, ponieważ końcówka "-ął" jest stosowana do osób, a "-ł" (np. wybuchł) do rzeczy lub zjawisk. Ale to tylko ogólnie przyjęte zasady, bo obie formy są poprawne.

Źródeł nie pamiętam, pierwsze wyniki wyszukiwana źródła tajemnej mocy, Google.

Jakiś czas temu na SB toczyła się dyskusja dotycząca odmiany imienia Aro.
Miałam też pewne obiekcje dotyczące Setha, gdyż ostatnio trafiłam w jednym z opowiadań na formę wołaczową Seth'cie, która wprowadziła mnie w stan konsternacji, bo wydawało mi się, że wołaczem od Seth jest Secie. Udałam się więc do Poradni językowej i po dwóch tygodniach otrzymałam odpowiedź, która może kogoś zainteresować, poza tym rozstrzyga nasz problem z SB.

Cytat:

Witam,
chciałabym dowiedzieć się, czy imię Aro (występujące w serii Zmierzch autorstwa Stephanie Meyer), które w polskim przekładzie podlega odmianie, ale istnieją uzasadnione obiekcje co do poprawności tegoż przekładu, odmienia się? Poza tym byłabym wdzięczna za podanie prawidłowego wołacza imienia Seth. Czy jest to Secie, Seth'cie czy też brzmi jeszcze inaczej?
Z góry dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam,
Felicyta

1) Imiona męskie zakończone na -o, np. Pedro, Arturo, można odmieniać i należy to robić, mówimy np. o filmach Pedra Almódovara lub wirtuozerii Artura Benedettiego‑Michelangelego. W związku z tym odmiana imienia Aro zasługuje na akceptację. Prawda jednak, że dość często można spotkać odstępstwa od tej zasady. Ich główną przyczyną jest problem z rozszyfrowaniem mianownikowej formy imienia na podstawie innego przypadka, np. narzędnikowa forma z Markiem może pochodzić od imienia Marek, Mark, Marc, Marco. O tym problemie była już w naszej poradni wielokrotnie mowa, proszę więc przeczytać odpowiednie porady w archiwum. Można by odstąpić od odmiany imienia Aro, gdyby wystąpiło z jakimś odmienianym wyrazem, np. z wyrazem pospolitym charakteryzującym tę postać lub nazwiskiem. Mogłyby to być formy do pana Aro, z panem Aro itp.
2) W języku potocznym użyjemy wołacza o postaci mianownika, a funkcję apelu zaznaczymy za pomocą środków fonetycznych (intonacja i siła głosu), w piśmie zaznaczymy to znakiem interpunkcyjnym: Seth! Można też użyć formy książkowej Secie!

— Jan Grzenia

edycja

pojawiło się uzupełnienie do powyższej odpowiedzi Poradni:

Cytat:

Do wyboru jest jeszcze wołacz Sesie!, por. hasła Whitehead i Jarret w WSO, gdzie podano miejscowniki (i wołacze) imion: North – Norsie lub Norcie oraz Keith – Keisie lub Keicie. Za uzupełnienie dziękujemy panu Michałowi Gniazdowskiemu z Warszawy.

— Red.

PS W tym samym opowiadaniu, w którym natknęłam się na Seth'cie, przeczytałam też: Seth'cie Clearwater. Czy mi się wydaje, czy w wołaczu odmieniamy i imię, i nazwisko? Wszystkie znaki na niebie i ziemi zdają mi się to mówić, ale możliwe, że mam słaby wzrok.

Pozdrawiam,
ja

edycja

Na przepoconą koszulkę Badwarda... Też białko mi się ścina, gdy widzę, jak ktoś odmienia tego typu imiona, nie stosując oboczności c:k. Halo, ludzie, ortograficzne piekło woła z podziemi...
Jessica, Eric, Marc, Angelica, Cedric, Veronica, Theodoric, Ulric etc. mają oboczność c:k. Nietrudno zauważyć pewną prawidłowość, tak sądzę.

Ano właśnie. Bardzo cenna rada, bo ja nigdy nie byłam za odmienianiem tego imienia... Mam na myśli "Aro". Jakoś mi nigdy to nie pasowało, no ale skoro tak, to trzeba będzie. I jeszcze jedno, co się tyczy wyżej wspomnianych Marków Wink

Podobnie jest chyba z imieniem Eric. Szlag mnie trafia, kiedy widzę (kim? czym?) Ericiem albo (kogo? czego?) Jessici. Myślę, że w takich wypadkach trzeba "spolszczyć" i po prostu pisać "z Erikiem" czy "Jessiki". Niemniej, robalu, swoim postem rozwiałaś wiele wątpliwości Wink

Proszę państwa, zgłupiałam doszczętnie (a to nowość Rolling Eyes

). Nie wiem, czy to przez przeziębienie czy syrop na kaszel, rzecz w tym...

Ślicznie proszę, czy mógłby mi ktoś odmienić przez przypadki słowo animag? Zależy mi szczególnie na liczbie mnogiej, bo mam wrażenie, że popełniłam komplet cudnych byków. Miałam wrażenie, że to słowo jest odmieniane podobnie do słowa "mag", miałam może rację?
Szukałam w google, ale wujek gógiel pokazuje mi same wyniki do słowa "przypadek" lub fanficki z Harry'ego Pottera, więc jest mało przydatny.

Z góry dziękuję za pomoc. Wink

M. kto? co? animag; animagi
C. komu? czemu? animagowi; animagom
D. kogo? czego? animaga; animagów
B. kogo? co? animaga; animagi
N. z kim? z czym? z animagiem; z animagami
Ms. o kim? o czym? o animagu; o animagach
W. o! animagu!; animagi!

Mnie się wydaje, że to tak, z tego, co pamiętam :)

1. Mianownik - kto? co? Animag
2. Dopelniacz - kogo? czego? Animaga
3. Celownik - komu? czemu? Animagowi
4. Biernik - kogo? co? Animaga
5. Nadrzednik - z kim? z czym? z Animagiem
6. Miejscownik - o kim? o czym? o Animagu
7. Wolacz - o! Animagu

Wydaję mi się, że tak jest poprawnie.

Problem! Kocham problemy. Już się bałam, że odkąd ludzie najwyraźniej nauczyli się samodzielnie korzystać z Poradni językowej i innych cudownych wynalazków PWN, ten temat umrze śmiercią naturalną, hihihi.

W każdym razie, nie ze wszystkim się zgadzam, pozwolę sobie więc przedstawić swoją propozycję.

M. animag, animagowie
C. animagowi, animagom
D. animaga, animagów
B. animaga, animagów
N. animagiem, animagami
Ms. animagu, animagach
W. animagu!, animagowie!

Zauważmy, że animag jest rzeczownikiem rodzaju męskoosobowego.

edycja
He, he, he, brawo, robak.
Zedytowałam, bo musiałam samą siebie w dwóch przypadkach poprawić, pardon. Myślę, że teraz powinno być poprawnie.

To znaczy, że WSZĘDZIE popełniono błąd? ;| No nie wiem, mnie ci "magowie" nie bardzo pasują...